Pęd (botanika)

część rośliny

Pęd – część rośliny składająca się z łodygi, liści, pączków, kwiatów i owoców. Często termin pęd jest nieprawidłowo utożsamiany z pojęciem łodyga.

Pędy sosny zwyczajnej Pinus sylvestris z pąkami na szczycie. Liście (igły) zebrane są po dwa w krótkopędzie, z kolei krótkopędy siedzą na długopędzie.

Typowy pęd to nadziemna część rośliny złożona z łodygi, będącej osią pędu, oraz osadzonych na niej organów bocznych – liści. Liście osadzone są na łodydze w regularnych odstępach. Miejsca, z których wyrastają, są często węźlasto zgrubiałe (np. u traw) i nazywają się węzłami. Dzielą one łodygę na odcinki – międzywęźla. W fazie rozmnażania rośliny pęd wytwarza również kwiaty i owoce.

Typologia

edytuj

Wyróżnia się pędy nadziemne oraz pędy podziemne. Ze względu na sposób i tempo wzrostu wyróżnić można dwa rodzaje pędów:

Pędy podziemne

edytuj

Rola pędu podziemnego:

  • pozwala przetrwać roślinie niekorzystne warunki
  • magazynuje substancje odżywcze
  • służą do rozmnażania

Rodzaje pędów podziemnych:

  • bulwy (np. ziemniaki)
  • kłącza (np. tataraku)
  • cebula (np. tulipan)
  • rozłogi nadziemne (np. poziomki) i podziemne (np. wierzbownicy)

Pędy nadziemne

edytuj

Rolą pędu nadziemnego jest:

  • odżywianie przez fotosyntezę
  • rozmnażanie

W skład pędu nadziemnego wchodzą:

Typy rozgałęzień pędów

edytuj

Wyróżnia się następujące podstawowe typy rozgałęzień pędów[1]:

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika Morfologia. Wyd. t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 167-170. ISBN 83-01-10951-3.