PSzH-IV
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem PSzH (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
PSZH-IV (węg. Páncélozott Szállító Harcjármű-IV, D-944, FUG-2, FUG-70) – węgierski transporter opancerzony powstały na bazie samochodu rozpoznawczego FUG.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu |
transporter opancerzony |
Trakcja |
kołowa |
Załoga |
3 + 6 osób |
Historia | |
Egzemplarze |
ok. 1000 |
Dane techniczne | |
Silnik |
4 cylindrowy silnik wysokoprężny Csepel D414.44 |
Poj. zb. paliwa |
200 l |
Pancerz |
14 mm max. |
Długość |
kadłuba: 569,5 cm |
Szerokość |
250 cm |
Wysokość |
230,8 cm |
Prześwit |
42 cm kadłub |
Masa |
7,6 t |
Osiągi | |
Prędkość |
80 km/h |
Zasięg pojazdu |
500 km (droga) |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
bez przygotowania: pływający |
Rowy (szer.) |
0,6 m |
Ściany (wys.) |
0,4 m |
Kąt podjazdu |
60 |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x 14,5 mm KPWT 1 x 7,62 mm PKT | |
Użytkownicy | |
Czechosłowacja. NRD. Węgry |
Historia
edytujPojazd został po raz pierwszy publicznie zaprezentowany w 1966 roku. W 1970 roku zaprezentowano jego docelową wersję. Początkowo otrzymał nazwę FUG-2 (na zachodzie oznaczony jako FUG-70), oznaczenie fabryczne wozu to D-944. Do produkcji został wprowadzony na początku lat 70. XX wieku, a ostatnie egzemplarze opuściły fabrykę w połowie lat 80.
Konstrukcja
edytujPSZH-IV jest uzbrojoną i zmodernizowaną wersją pojazdu rozpoznawczego FUG. Na kadłubie transportera umieszczono wieżyczkę strzelecką z karabinem wielkokalibrowym 14,5 mm KPWT z zapasem amunicji wynoszącym 500 nabojów i sprzężonym z nim karabinem maszynowym 7,62 mm PKT z dwoma tysiącami nabojów. Kadłub zbudowany jest z płyt walcowanych, łączonych spawaniem o grubości maksymalnej 14 mm. Wieża, w której umieszczono uzbrojenie, napędzana była ręcznie, kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej wynosił od -5° do +30°. W nocy prowadzono ogień korzystając z aktywnych urządzeń noktowizyjnych. W pojeździe transportowano 6 żołnierzy, którzy opuszczali transporter przez boczne dwudzielne drzwi umieszczone po obu stronach kadłuba. Żołnierze mogli prowadzić ogień z wnętrza transportera przez cztery otwory strzeleckie w bokach kadłuba.
Bibliografia
edytuj- PSzH-IV, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 3 (1998), s. 59-60, ISSN 1230-1655.