Pałac w Szreniawie

budynek pałacowy usytuowany we wsi Szreniawa

Pałac w Szreniawie – budynek pałacowy usytuowany we wsi Szreniawa położonej w powiecie poznańskim w gminie Komorniki w województwie wielkopolskim. Obiekt wpisany do rejestru zabytków 12 kwietnia 1983 roku pod nr rej. 1907/A[1].

Pałac w Szreniawie
Symbol zabytku nr rej. 1907/A z 12.04.1983
Ilustracja
Elewacja frontowa w 2020 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szreniawa

Typ budynku

pałac

Architekt

Carl Heinrich Eduard Knoblauch

Położenie na mapie gminy Komorniki
Mapa konturowa gminy Komorniki, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Szreniawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Szreniawie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Szreniawie”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Szreniawie”
Ziemia52°18′52,1″N 16°47′44,9″E/52,314472 16,795806
Elewacja parkowa pałacu w 2018 roku
Pałac w 2014 roku, po prawej widoczne wejście na klatkę schodową

Historia edytuj

Okazała willa nazywana potocznie pałacem[2], została wybudowana w latach 1852–1853[1]. Możliwe, że budowę zakończono wcześniej, w 1845 roku, o czym świadczy odkryta w 1991 roku w czasie remontu elewacji frontowej data „1845” z wyrytym obok nazwiskiem „Klempner”. Pierwotnie rezydencja właścicieli majątku Szreniawa (początkowo Marienberg). Autorem projektu był architekt pochodzący z Berlina Carl Heinrich Eduard Knoblauch[2].

Po 1945 roku w pałacu funkcjonowała Szkoła Podkuwaczy Koni. Następnie od 1948 roku mieściły się biura, stołówka i sala przeznaczona do szkoleń pracowników rolniczego zakładu produkcyjnego Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Później pełnił funkcję jednostki Kombinatu Państwowych Gospodarstw Rolnych w Konarzewie. W 1963 roku rozpoczęto remont i obiekt dostosowano do potrzeb przyszłego Muzeum Rolnictwa[2]. Po otwarciu muzeum, które nastąpiło 29 sierpnia 1964 roku w budynku pałacowym ulokowano siedzibę dyrekcji muzeum[2][3]. W 1986 roku pałac przeszedł reorganizację układu pomieszczeń, kiedy to przystosowano je do funkcji wystawienniczych urządzając na pierwszym piętrze i parterze ekspozycje stałe. W początkach lat 90. XX wieku i ponownie w 2004 roku wykonano remonty elewacji i wnętrz budowli. Jednak ze względu na zły stan części dachowej niezbędny okazał się remont kapitalny, który miał miejsce w latach 2008–2010[2]. Został wykonany w ramach projektu „Rewaloryzacja i modernizacja pałacu w Szreniawie”[4].

Współcześnie pałac znajduje się na terenie Muzeum Narodowego Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego i jest miejscem ekspozycji wnętrz pałacowych z czasów dwudziestolecia międzywojennego. Jedno z pomieszczeń pełni rolę sali konferencyjnej, można też przenocować w pokojach na poddaszu[2].

Opis edytuj

Pałac wybudowano (w stylu historyzującym) z cegły i otynkowano oprócz partii cokołowej. Przy reprezentacyjnym wejściu umieszczono po bokach dwa leżące jelenie wykonane z brązu (niezachowane). Po przeciwległej stronie pałacu, od strony parku, zaprojektowano mały taras. Na jednej z bocznych ścian ulokowano wejście na klatkę schodową[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego stan na dzień 30 września 2020 r. (opracowanie Narodowy Instytut Dziedzictwa). poznan.wuoz.gov.pl. s. 183. [dostęp 2021-06-17].
  2. a b c d e f g Mielewczyk W., Zespół pałacowo-folwarczny w Szreniawie, „RENOWACJE I ZABYTKI” (4/2016), Kraków: Agencja Informacyjno-Promocyjna „raport”, 18 maja 2021, s. 110–122, ISSN 1643-2029.
  3. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie [online], www.muzeum-szreniawa.pl [dostęp 2021-05-18].
  4. REWALORYZACJA I MODERNIZACJA PAŁACU W SZRENIAWIE - Przetargi.eGospodarka.pl [online], www.przetargi.egospodarka.pl [dostęp 2021-06-05].

Bibliografia edytuj

  • Wojciech Mielewczyk, Zespół pałacowo-folwarczny w Szreniawie, „RENOWACJE I ZABYTKI” (4/2016), Kraków: Agencja Informacyjno-Promocyjna „raport”, 18 maja 2021, s. 110–122, ISSN 1643-2029.

Linki zewnętrzne edytuj