Pustelnia Pabonka (tybet. Pha bong kha) – klasztor buddyjski, najważniejsza i największa pustelnia klasztoru Sera. Znajduje się na północnych przedmieściach Lhasy, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny[1].

Pabonka
Pha bong kha
Ilustracja
Fragment pustelni
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Lhasa

Kościół

buddyzm tybetański

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Właściciel

Gelug

Typ zakonu

męski

Założyciel klasztoru

Songcen Gampo

Styl

tybetański

Materiał budowlany

drewno, cegła, kamień

Data budowy

VII wiek

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pabonka”
Ziemia29°43′11″N 91°07′06″E/29,719722 91,118333

Jest to prawdopodobnie jeden z najstarszych klasztorów Lhasy, starszy niż Dżokhang i Ramocze. Jego fundatorem był w VII wieku król Songcen Gampo na miejscu wcześniej istniejącej twierdzy. Było to od początku miejsce medytacji i odosobnień najważniejszych osób w Tybecie (król Trisong Decen, Guru Rinpocze, twórca alfabetu tybetańskiego Thonmi Sambhota, Congkhapa oraz liczni dalajlamowie). Pabonka została zburzona przez króla Langdarmę w 841 r. i przebudowana w XI wieku. Mieściła wówczas 200 mnichów. Do 1959 r. Pabonka była niezależnym klasztorem. Po zniszczeniach rewolucji kulturalnej została odbudowana przez klasztor Sera i od tej pory mu podlega. Wyposażenie Pabonki jest w większości oryginalne, gdyż mnisi ukryli je przed zniszczeniami w 1959 r. Najważniejszy posąg kultowy w klasztorze to rzekomo samoistnie utworzona w skale figura Czenreziga. Na piętrze znajdują się pokoje dalajlamów (od V do obecnego XIV). W kaplicach można zobaczyć liczne cenne dary wotywne pielgrzymów. Niedaleko klasztoru znajduje się 108 czortenów oraz miejsce tradycyjnych pogrzebów powietrznych[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b Miejsca święte. Lhasa. Warszawa: Mediaprofit, 2011, s. 217–220. ISBN 978-83-61809-52-4.