Paoletta Magoni

włoska narciarka alpejska

Paoletta Magoni-Sforza (ur. 14 września 1964 w Selvino) – włoska narciarka alpejska, złota medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata i mistrzyni świata juniorów.

Paoletta Magoni
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 września 1964
Selvino

Klub

Faip Selvino

Wzrost

159 cm

Debiut w PŚ

13.12 1980, Piancavallo (14. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

13.12 1980, Piancavallo
(14. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

18.03 1984, Jasná
(3. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
brąz Bormio 1985 slalom
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Auron 1982 kombinacja

Kariera

edytuj

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniosła w 1982 roku, zwyciężając w kombinacji podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 13 grudnia 1980 roku w Piancavallo, zajmując czternaste miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium stanęła 18 marca 1984 roku w Jasnej, gdzie zajęła trzecie miejsce w slalomie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Roswitha Steiner oraz Francuzka Perrine Pelen. W kolejnych latach jeszcze dwa razy stanęła na podium: 1 grudnia 1984 roku w Courmayeur była trzecia, a 14 stycznia 1985 roku w Pfronten była najlepsza w tej samej konkurencji. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1984/1985, kiedy w klasyfikacji generalnej zajęła 24. miejsce, a w klasyfikacji slalomu była ósma.

Największy sukces osiągnęła w 1984 roku, kiedy na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie wywalczyła złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe slalomu Magoni zajmowała czwarte miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Christelle Guignard 0,14 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła najlepszy czas, co dało jej najlepszy łączny wynik i zwycięstwo. Ostatecznie o 0,91 s wyprzedziła Perrine Pelen, a o 1,03 s pokonała Ursulę Konzett z Liechtensteinu. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w gigancie, zajmując 32. pozycję. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary nie ukończyła giganta, a w slalomie była siódma. W międzyczasie wywalczyła brązowy medal w swej koronnej konkurencji podczas mistrzostw świata w Bormio w 1985 roku. W zawodach tych uległa jedynie Francuzkom: Perrine Pelen i Christelle Guignard. Pięciokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju: w slalomie w latach 1984, 1985, 1987 i 1988 oraz kombinacji w 1980 roku.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
32. 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 +6,89   Debbie Armstrong
1.  13 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:36,47
DNF 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49   Vreni Schneider
7. 26 lutego 1988   Calgary Slalom 1:36,69 +3,07   Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29.[1] 4 lutego 1982   Schladming Zjazd 1:37,47 +4,30   Gerry Sorensen
DNF 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt   Erika Hess
3.  9 lutego 1985   Bormio Slalom 1:29,58 0,40   Perrine Pelen
24.[2] 5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +3,54   Vreni Schneider
DNF1[3] 7 lutego 1987   Crans-Montana Slalom 1:33,30   Erika Hess
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
9. 4 marca 1982   Auron Zjazd 1:40,53 +1,54   Catherine Quittet
7. 5 marca 1982   Auron Gigant 2:35,82 +3,51   Michaela Gerg
5. 6 marca 1982   Auron Slalom 1:18,95 +0,61   Andreja Leskovšek
1.  7 marca 1982   Auron Kombinacja ?

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
  1.   Jasná18 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Courmayeur1 grudnia 1984 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Pfronten14 stycznia 1985 (slalom) – 1. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj