Paraelektryk
Paraelektryk – dielektryk cechujący się nieliniową zależnością polaryzacji dielektrycznej od przyłożonego zewnętrznego pola elektrycznego, ale niewykazujący zjawiska histerezy[1]. Nie ulega on spontanicznej polaryzacji w zerowym zewnętrznym polu elektrycznym[2].
Ferroelektryki, których charakterystyczną cechą jest zjawisko histerezy, na skutek przemiany fazowej powyżej temperatury Curie stają się paraelektrykami[1][2]. Spadek ich podatności elektrycznej powyżej tego punktu opisuje prawo Curie-Weissa.
Paraelektryki znajdują zastosowanie, między innymi, w badaniach ferromagnetyków[1]. Najpopularniejszymi paraelektrykami są materiały ceramiczne[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Tablice fizyczno-astronomiczne. Wojciech Mizerski (red.). Wyd. IV. 2005, s. 159. ISBN 83-7350-065-0.
- ↑ a b c Zespół redaktorów Działu Słownictwa Technicznego WNT: Leksykon naukowo–techniczny z suplementem. Wyd. 4. T. P–Ż. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo–Techniczne, 1989. ISBN 83-204-0967-5. (pol.).