Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich

Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Ejsymontach Wielkich, w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Brzostowica Wielka, na Białorusi.

Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Ejsymonty Wielkie

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Brzostowica Wielka

kościół

Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich

Wezwanie

Imienia Najświętszej Maryi Panny,
św. Jan Nepomucen

Wspomnienie liturgiczne

21 maja,
12 września

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsymontach Wielkich”
Ziemia53°22′02,6″N 24°04′26,5″E/53,367389 24,074028

Liczy ok. 1076 wiernych.

Historia edytuj

Pierwszy, drewniany kościół pw. Najświętszego Imienia Maryi w Ejsymontach Wielkich fundacji Anny Ejsmont i jej syna Jakuba powstał w 1659. Znajdował się w nim obraz Matki Bożej Ejsymontowskiej, już w połowie XVII w. uważany za cudowny. Kościół miał wówczas status sanktuarium maryjnego. Świątynia ta spłonęła w 1722. W 1728 na jej miejscu wzniesiono kolejny drewniany kościół. W 1748 powstał trzeci kościół. Ze względu na zły stan świątyni w latach 1843–1850 wybudowano nowy, murowany kościół. 14 kwietnia 1851 został on poświęcony pod obecnym wezwaniem.

W latach międzywojennych parafia leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie Łunna. Posiadała kaplicę filialną w Żukiewiczach[1]. W 1939 liczyła ok. 3000 wiernych.

Parafia działała, pomimo że po zakończeniu wojny znajdowała się w granicach ZSRR. W latach 1975–1990 nie miała jednak kapłana. Nabożeństwa sprawowali księża z okolicznych parafii. W czasach sowieckich zniszczony został cmentarz parafialny.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj