Paroząb śniady

Gatunek mchu

Paroząb śniady (Didymodon luridus Hornsch.) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Paroząb śniady
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

mchy

Klasa

prątniki

Rząd

płoniwowce

Rodzina

płoniwowate

Rodzaj

paroząb

Gatunek

paroząb śniady

Nazwa systematyczna
Didymodon luridus Hornsch.
Syst. Veg. 4(1): 173 1827.[3]

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

W Polsce podawany m.in. z województwa śląskiego[4] i Bieszczadów Zachodnich[5].

Morfologia edytuj

Gametofit
Formuje niskie, ciemnozielone kępy. Łodyżki osiągają od 0,5 do 1 cm wysokości. Listki stosunkowo szerokie, długości około 1,25–1,75 mm, z wierzchołkiem zaokrąglonym lub z ostrym kończykiem. W stanie suchym listki są wyprostowane i stulone[6].
Sporofit
Puszka zarodni cylindryczna, Perystom o krótkich bladożółtych zębach[6].

Biologia i ekologia edytuj

Gatunek dwupienny, kilkuletni. Puszki zarodni występują rzadko, zimą[6]. Na terenie Bieszczadów nie obserwowano sporogonów[5].

Gatunek światłolubny, mezofilny, kalcyfilny[5]. W Bieszczadach występuje w zbiorowiskach epilitycznych, powyżej górnej granicy lasu, maksymalnie do 1200 m n.p.m.[5] Rośnie na wilgotnych skałach, kamieniach i murach, na przykład w lasach czy wokół budynków. Może też rosnąć na płytkiej glebie, a także na kamieniach i korzeniach drzew w strefach zalewowych rzek, jak również na wilgotnym piasku wydm[6].

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Synonimy: Barbula imbricata Herrnst. & Heyn.[3], Barbula lurida Hornsch.[5] (nazwa uznana przez The Plant List za odrębny gatunek), Barbula trifaria[6] (Hedw.) Mitt. (nazwa uznana przez The Plant List za odrębny gatunek).

Zagrożenia i ochrona edytuj

Gatunek został wpisany na czerwoną listę mchów województwa śląskiego z kategorią zagrożenia „DD” (o nieokreślonym zagrożeniu, wymagające dokładniejszych danych, stan na 2011 r.)[4], tę samą kategorię otrzymał w Bieszczadach[5]. W 2001 r. na Słowacji również nadano mu kategorię „DD”, zaś w 2005 r. w Czechach kategorię „LR” (o niskim stopniu zagrożenia)[4].

Stanowiska w Bieszczadach występujące na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego objęte są ochroną[5].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. B. Goffinet, W.R. Buck, Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-03-11] (ang.).
  3. a b Didymodon luridus. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-03-11]. (ang.).
  4. a b c Adam Stebel, Barbara Fojcik, Henryk Klama, Jan Żarnowiec. Czerwona lista mszaków województwa śląskiego - The Red List of Threatened Bryophytes of Silesian Voivodship. „Czerwone listy wybranych grup grzybów i roślin województwa śląskiego”. 2, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska. ISSN 1427-9142. [dostęp 2017-03-11]. (pol.). 
  5. a b c d e f g Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.
  6. a b c d e Didymodon luridus. W: Mosses and Liverworts of Britain and Ireland - a field guide. Ian Atherton, Sam Bosanquet, Mark Lawley (red.). Wyd. I. British Bryological Society, 2010, s. 461. ISBN 978-0-9561310-1-0. [dostęp 2017-03-11]. (ang.).