Parteniusz (Czertkow)

Parteniusz, imię świeckie Paweł Wasiljewicz Czertkow, także Wasiljew-Czertkow (ur. 30 lipca?/10 sierpnia 1782 w Moskwie, zm. 24 lipca?/5 sierpnia 1853 w Woroneżu) – rosyjski biskup prawosławny.

Parteniusz
Pawieł Czertkow
Arcybiskup woroneski i zadoński
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1782
Moskwa

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1853
Woroneż

Biskup woroneski i zadoński
Okres sprawowania

1850–1853

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia woroneska i zadońska

Śluby zakonne

28 października 1810

Diakonat

do 1811

Prezbiterat

do 1811

Chirotonia biskupia

21 sierpnia 1821

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 sierpnia 1821

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej

Konsekrator

Filaret (Drozdow)

Współkonsekratorzy

Jonasz (Wasiljewski), Pafnucy, Dosyteusz (Picchelauri), Atanazy (Tielatjew)

Życiorys

edytuj

Był synem prawosławnego diakona. Ukończył studia teologiczne w Akademii Słowiańsko-Grecko-Łacińskiej w Moskwie w 1803, po czym został w niej zatrudniony w charakterze wykładowcy. 28 października 1810 złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został zaliczony w poczet mnichów monastyru Dońskiego w Moskwie oraz mianowany naczelnym kaznodzieją Akademii. Rok później został prefektem uczelni, a następnie przełożonym monasteru Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Moskwie, z godnością archimandryty. W 1814 został przeniesiony do Monasteru Łużeckiego w Możajsku, także w charakterze przełożonego, został również rektorem Wifańskiego Seminarium Duchownego. W 1817 został rektorem seminarium duchownego w Moskwie, a następnie także przełożonym Monasteru Zaikonospasskiego[1]. Od 1818 należał do konferencji (rady) Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1819 został przełożonym Monasteru Dońskiego i wszedł do konsystorza eparchii moskiewskiej[1].

21 sierpnia 1821 przyjął chirotonię biskupią i został ordynariuszem eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W 1833 za pracę dla Cerkwi otrzymał godność arcybiskupa. We Włodzimierzu odnowił rezydencję biskupią, remontował również cerkwie i dbał o poziom moralny miejscowego duchowieństwa. Wspierał finansowo ubogich, w szczególności sieroty po zmarłych duchownych. Wysoko cenił go metropolita moskiewski Filaret[1]. W 1850 przeniesiony na katedrę woroneską i zadońską, sprawował urząd przez trzy lata, do śmierci. Został pochowany w soborze Zwiastowania w Woroneżu w kompleksie monasteru Zwiastowania i św. Mitrofana[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Парфений (Чертков). [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].