Parteniusz (Czertkow)
Parteniusz, imię świeckie Paweł Wasiljewicz Czertkow, także Wasiljew-Czertkow (ur. 10 sierpnia 1782 w Moskwie, zm. 5 sierpnia 1853 w Woroneżu) – rosyjski biskup prawosławny.
| ||
| ||
| arcybiskup woroneski i zadoński | ||
.jpg)
| ||
| Kraj działania |  Rosja
| |
| Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1782 Moskwa | |
| Data i miejsce śmierci | 5 sierpnia 1853 Woroneż | |
| biskup woroneski i zadoński | ||
| Okres sprawowania | 1850–1853 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Inkardynacja | Eparchia woroneska i zadońska | |
| Śluby zakonne | 28 października 1810 | |
| Diakonat | do 1811 | |
| Prezbiterat | do 1811 | |
| Sakra biskupia | 21 sierpnia 1821 | |
| ||
| Data konsekracji | 21 sierpnia 1821 | |
| Miejscowość | Moskwa | |
| Miejsce | Sobór Zaśnięcia Matki Bożej | |
| Konsekrator | Filaret (Drozdow) | |
| Współkonsekratorzy | Jonasz (Wasiljewski), Pafnucy, Dosyteusz (Picchelauri), Atanazy (Tielatjew) | |
ŻyciorysEdytuj
Był synem prawosławnego diakona. Ukończył studia teologiczne w Akademii Słowiańsko-Grecko-Łacińskiej w Moskwie w 1803, po czym został w niej zatrudniony w charakterze wykładowcy. 28 października 1810 złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został zaliczony w poczet mnichów monastyru Dońskiego w Moskwie oraz mianowany naczelnym kaznodzieją Akademii. Rok później został prefektem uczelni, a następnie przełożonym monasteru Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Moskwie, z godnością archimandryty. W 1814 został przeniesiony do Monasteru Łużeckiego w Możajsku, także w charakterze przełożonego, został również rektorem Wifańskiego Seminarium Duchownego. W 1817 został rektorem seminarium duchownego w Moskwie, a następnie także przełożonym Monasteru Zaikonospasskiego[1]. Od 1818 należał do konferencji (rady) Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1819 został przełożonym Monasteru Dońskiego i wszedł do konsystorza eparchii moskiewskiej[1].
21 sierpnia 1821 przyjął chirotonię biskupią i został ordynariuszem eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W 1833 za pracę dla Cerkwi otrzymał godność arcybiskupa. We Włodzimierzu odnowił rezydencję biskupią, remontował również cerkwie i dbał o poziom moralny miejscowego duchowieństwa. Wspierał finansowo ubogich, w szczególności sieroty po zmarłych duchownych. Wysoko cenił go metropolita moskiewski Filaret[1]. W 1850 przeniesiony na katedrę woroneską i zadońską, sprawował urząd przez trzy lata, do śmierci. Został pochowany w soborze Zwiastowania w Woroneżu w kompleksie monasteru Zwiastowania i św. Mitrofana[1].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d Парфений (Чертков)
| Poprzednik Ksenofont (Trojepolski) |
Biskup włodzimierski i suzdalski 1821 – 1850 |
Następca Justyn (Michajłow) |