Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa

Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (United Kingdom Independence Party, UKIP) to założona w 1993 konserwatywna partia polityczna, której podstawowym celem jest wyprowadzenie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Liderem partii jest Henry Bolton[1].

Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa
ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Skrót

UKIP

Data założenia

1993

Ideologia polityczna

Liberalizm klasyczny, narodowy konserwatyzm, eurosceptycyzm, konserwatyzm społeczny

Poglądy gospodarcze

kapitalizm, Taczeryzm

Członkostwo
międzynarodowe

Europejskie Przymierze Ruchów Krytycznych Wobec Unii Europejskiej

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej

Młodzieżówka

Młoda Niepodległość

Obecni eurodeputowani

0

Strona internetowa

Program polityczny

edytuj

Partia Niepodległości jest ugrupowaniem eurosceptycznym. Jej liderzy krytykują Unię Europejską za niedemokratyczne procedury wyboru władzy i stanowienia prawa (przede wszystkim brak krajowych referendów w sprawie ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego)[2], interwencjonizm gospodarczy, euronacjonalizm i dążenie do stworzenia federacyjnego państwa obejmujące wszystkich członków UE[3]. W programie partii istotne są elementy klasycznego liberalizmu i libertarianizmu:

  • silne poparcie dla demokracji, swobód obywatelskich i wolności słowa,
  • znaczne ograniczenie biurokracji,
  • radykalna obniżka podatków,
  • obrona prawa do samostanowienia,
  • sprzeciw wobec zakazu palenia,
  • wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej,
  • większa autonomia władz lokalnych,
  • sprzeciw wobec kontroli społeczeństwa przez państwo,
  • obrona tradycji kraju i jego narodu ("Civic Nationalism"),
  • sprzeciw wobec represjonowaniu wyznań przez UE jako zagrożenie dla wolności wyznań.

Parlament Europejski

edytuj

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 UKIP uzyskała 16,1% głosów i 12 mandatów (w poprzedniej kadencji miała je 3 przy 7% poparciu). Kampania UKIP koncentrowała się na hasłach wyprowadzenia swego kraju z Unii, sprzeciwu wobec „federalnej” konstytucji, zaostrzenia polityki imigracyjnej oraz zamknięcia dla obywateli nowych państw UE brytyjskiego rynku pracy. Partia uzyskała poparcie gwiazd kultury masowej: aktorkę Joan Collins i kandydującego z jej list byłego prezentera telewizyjnego Roberta Kilroy-Silka.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 UKIP uzyskała 16,5%, przegrywając tylko z również eurosceptyczną Partią Konserwatywną, a wyprzedzając m.in. Partię Pracy, Liberalnych Demokratów i Brytyjską Partię Narodową. UKIP uzyskała o 0,4% więcej głosów niż w poprzednich wyborach i zdobyła 13 mandatów (wzrost o 1). Głównymi tematami przedwyborczej kampanii było zablokowanie ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego, zwracanie uwagi społeczeństwa na odchodzenie od demokratycznych standardów sprawowania władzy przez wiodące frakcje w Parlamencie Europejskim (brak referendów w sprawie Traktatu Lizbońskiego w większość krajów i nierespektowanie wyniku referendum w Irlandii) a także wskazywanie na bardzo wysokie koszty członkostwa w Unii Europejskiej.

UKIP wygrała wybory do PE w 2014 zdobywając 26,6% głosów. W 2016 r. partia była najważniejszym ugrupowaniem wzywającym do głosowania w referendum za opuszczeniem przez Wielką Brytanię Unii Europejskiej. Po sukcesie w referendum z funkcji przewodniczącego ustąpił dotychczasowy lider, Nigel Farage, a zastąpiła go Diane James, która jednak zrezygnowała po kilkunastu dniach[4].

W wyborach do PE w 2019 partia uzyskała 3,3%, nie zdobywając żadnego mandatu. Tak niski wynik spowodowany był powstaniem nowej partii Nigela Farage'a Brexit Party, która przejęła większość wyborców UKIP[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Henry Bolton elected UKIP leader. bbc.com, 29 września 2017. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  2. YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2017-11-25] (fr.).
  3. YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2017-11-25] (fr.).
  4. Wielka Brytania. Wycofał się faworyt rywalizacji o funkcję szefa UKIP [online], wyborcza.pl, 17 października 2016 [dostęp 2016-10-18].
  5. Peter Walker, Has the rise of the Brexit party blown away Ukip?, „The Guardian”, 15 maja 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj