Paweł Birula
Paweł Birula (ur. 24 września 1951 w Warszawie[1]) – polski wokalista i gitarzysta, m.in. polskiej grupy rockowej Exodus[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1967–1984 |
| Powiązania |
Tomasz Zeliszewski, Marek Jamrozy, Marek Patrzałek, Halina Jarczyk, Janusz Stokłosa, Eryk Kulm, Andrzej Puczyński, Władysław Komendarek, Teatr STU, Skaldowie i in. |
| Zespoły | |
| Bałtowie Va Banque Fang Exodus | |
Życiorys
edytujW pierwszych latach swojej kariery był wokalistą i gitarzystą tarnowskich zespołów Bałtowie" (1967–1972)[2] i Vabanque (laureat II nagrody na X Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie w 1972[3] i III nagrody (33 pkt.) na XI KFPP w Opolu w 1973[4] za piosenkę Święto błaznów)[5] – których perkusistą był Tomasz Zeliszewski[6]. W latach 70. wchodził w skład grupy Fang, którą wraz z nim współtworzyli: Marek Jamrozy (gitara, instrumenty klawiszowe, Andrzej Lechowski (skrzypce; później Old Metropolitan Band), Marek Patrzałek (gitara basowa; później m.in. Wały Jagiellońskie) i Andrzej Popiel (perkusja; później Anawa), którego miejsce po pewnym czasie zajął Zbigniew Fyk (później Exodus)[7]. Współpracował także z Teatrem STU (m.in. Sennik polski – premiera: 11 listopada 1974; pozostali muzycy: Halina Jarczyk, Janusz Stokłosa, Marek Patrzałek, Eryk Kulm)[8]. W latach 1976–1984 był filarem prog-rockowej formacji Exodus[1].
Śpiewałem, lecz uważałem się za marnego wokalistę... Dlatego poszukiwaliśmy frontmana... Birula wpasował się w zespół idealnie. Był już znany, miał na koncie kilka nagród. Spodobał mi się... Nie podejrzewałem jednak, że tak świetnie śpiewa rockowe kawałki... Do dziś uważam go za wzorzec śpiewania... Śpiewał wszystko i świetnie. Taki polski Freddie Mercury.
W 1979 zagrał wraz z Władysławem Komendarkiem (również z Exodusu) na płycie Rezerwat miłości Skaldów[1]. W 1984 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie obecnie mieszka[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 153, 155, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
- ↑ Konstantyn Adam Materewicz: Czas na wspomnienia: Paweł Birula. facebook.com, 2019-04-13. [dostęp 2024-06-03]. (pol.).
- ↑ Kalendarium Studenckiego Festiwalu w Krakowie. studenckifestiwal.pl. [dostęp 2024-06-03]. (pol.).
- ↑ Boom – Słońce w ramionach (CD, Monoplan, 2012) info: książeczka do płyty (str. 46, 48)
- ↑ Konstantyn Adam Materewicz: Paweł Birula & Va Banque – Święto błaznów. facebook.com, 2019-04-13. [dostęp 2024-06-03]. (pol.).
- ↑ Maciej Replewicz: Tomasz Zeliszewski: Mogłem grać z Czesławem Niemenem, Markiem Grechutą, wybrałem Budkę Suflera. pap.pl, 2024-02-28. [dostęp 2024-06-03]. (pol.).
- ↑ Konstantyn Adam Materewicz: Exodus – Dwa małe obrazki (pod postem znajduje się komentarz perkusisty Zbigniewa Fyka na temat zespołu Fang). 2019-02-18. [dostęp 2024-06-03]. (pol.).
- ↑ Sennik polski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2024-03-27].
Linki zewnętrzne
edytuj- Paweł Birula w bazie Archiwum Polskiego Rocka