Wikipedia

Paweł Kowalewski

polski artysta

Paweł Maciej Kowalewski (ur. 20 września 1958 w Warszawie)[1] – polski artysta, autor instalacji, profesor ASP, założyciel i Prezes Zarządu agencji komunikacji marketingowej Communication Unlimited[2][3].

Paweł Kowalewski
Data i miejsce urodzenia

20 września 1958
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, instalacja (sztuka)

Ważne dzieła

"Ja zastrzelony przez Indian", "Mon Cheri Bolscheviq", "Zdzisiek skacze co noc z butelkami z benzyną", "Symulator totalitaryzmu", "Europeans Only",

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Jest synem Aleksandra i Zofii z domu Jastrzębskiej. W latach 1978–1983 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem pod kierunkiem Stefana Gierowskiego. Należy do założycieli formacji artystycznej Gruppa[1]. Twórczość Kowalewskiego jest zróżnicowana gatunkowo, obejmuje malarstwo na płótnie, papierze, a także rzeźbę (drobne formy w modelinie) i – w ostatnim okresie publicznej działalności – instalacje i ready mades. Wszystkie te elementy zawierała już wieloczęściowa i rozbudowana formalnie praca dyplomowa pt. „Sztuka osobista, czyli prywatna” (1983)[4].

W 1985 r. został wykładowcą na Wydziale Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[5]. W 1992 r. uzyskał stopień doktora[6], a w 2013 r. Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie nadał mu stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych[7]. W tymże roku objął stanowisko profesora ASP[8]. Do 1994 roku wykładał malarstwo, a w 1994 roku rozpoczął zajęcia z budowy marki[9]. Pracę na uczelni zakończył w 2023 r.[6]

Razem z członkami Gruppy organizował radykalne akcje wspólnego malowania i recitale oparte na poetyce absurdu, m.in. w kultowej pracowni Dziekanka[10] na warszawskiej ASP. Sztukę Kowalewskiego określić można jako ekspresyjną, autobiograficzną, czerpiącą z osobistego doświadczenia i kontekstu literackiego. Działalność artysty w latach 80’ była traktowana przez władzę totalitarnego państwa jako sztuka wymykająca się oficjalnemu obiegowi. Cykl „Psalmy”, który powstały na fali inspiracji Psalmami Dawida w tłumaczeniu Czesława Miłosza, został subiektywnie posądzony o bluźnierstwo[11].

Kowalewski wraz z Gruppą brał udział m.in. w Documenta 8.[12] w Kassel w 1987 roku, na którym prezentowano prace Barbary Kruger i Jospeha Beuysa. Artyści zorganizowali wówczas akcję wspólnego malowania wielkoformatowego płótna pt. „Kuda Gierman”[13].

Po prezentacji swojego cyklu pt. „Fin de siècle” w warszawskiej galerii Appendix  w 1992 roku, Paweł Kowalewski został zauważony przez galernika Isy Brachota, który reprezentował Romana Opałkę. Jego prace zostały pokazane w galerii Brachot w Brukseli, równolegle z retrospektywą belgijskiego surrealisty Paula Delvaux[14].

Podczas powodzi we Wrocławiu w 1997 r. część jego obrazów uległa całkowitemu zniszczeniu[15]. Wersja cyfrowa jednego z nich, „Dlaczego jest raczej coś niż nic?” z 1986 roku[16][17], stałą się w grudniu 2021 r. pierwszym obiektem NFT sprzedanym na polskiej aukcji dzieł sztuki przeprowadzonej na żywo[18][19][15].

 
Licytacja pracy NFT Pawła Kowalewskiego pt. "Dlaczego jest raczej coś niż nic?" w domu aukcyjnym DESA Unicum w Warszawie w dniu 2.12.2021.

Wraz z cyklem „Fin de siècle” Kowalewski zakończył pracę z medium malarskim, koncentrując się od tego momentu na pracach o charakterze interdyscyplinarnym i performatywnym. W 2010 roku powstała seria „Forbidden/Nie wolno”, będącą dokumentacją zakazów i nakazów rejestrowanych przez artystę podczas jego podróży. W 2012 roku w galerii Propaganda Kowalewski zaprezentował „Symulator totalitaryzmu”[20] instalację, która przenosiła widza w przestrzenie stanów zagrożenia. W 2015 roku w Izraelu artysta wystawił cykl „Moc i Piękno”[21]. Seria wielkoformatowych, znikających portretów, przedstawiała tak zwane „Polskie Matki” naznaczone traumą wojny i totalitaryzmów.

 
„Mon Cheri Bolscheviq”, 1984, olej na płótnie, 100 × 81 cm, w kolekcji Fundacji Rodziny Staraków[22]

W 2017 roku miał swoją indywidualną wystawę w Muzeum Jerke – pierwszej zagranicznej instytucji w Niemczech poświęconej głównie polskiej sztuce awangardowej. Na projekt „Zeitgeist”[23] składały się rzeźby oraz najbardziej znaczące obrazy z lat 80. Wziął również udział w filmie pt. „Siła Sztuki” zrealizowanym przez Muzeum Jerke i Szkołę Filmową w Łodzi[24]. W 2023 roku miała miejsce premiera pierwszej przekrojowej monografii kolektywu Gruppa[25] wydanej przez Muzeum Jerke.

Kolekcje

edytuj

Dzieła Pawła Kowalewskiego znajdują się w muzeach polskich oraz wielu krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych. Jego prace zakupiono m.in. do kolekcji: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie[26], Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki[27], Muzeum Jerke, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, kolekcji Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a także Fundacji Sztuki Polskiej ING[28], Fundacji Rodziny Staraków[29], Fundacji Benettona[30], Fundacji Egit.

Życie zawodowe

edytuj

W 1991 Paweł Kowalewski założył niezależną agencję komunikacji marketingowej Communication Unlimited[31], która realizowała m.in. kampanię społeczną „Pij mleko! Będziesz wielki”. Zarządu IAA Global.Od 2009 Kowalewski jest także wiceprezesem zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Reklamy (IAA) odpowiedzialnym za globalny rozwój stowarzyszenia[32]. Jest współzałożycielem i członkiem Rady Nadzorczej polskiego oddziału Międzynarodowego Stowarzyszenia Reklamy IAA. Czterokrotnie wybierany był na Prezesa Stowarzyszenia, trzykrotnie pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Nadzorczej IAA Polska. Członek Rady Nadzorczej IAA Polska w poprzednich kadencjach. Jest jedynym Polakiem w strukturach[33].

Wystawy indywidualne

edytuj
  • 1984 – Biada, pracownia A. M. Sobczyków, Warszawa
  • 1984 – Zły znak, Mała Galeria ZPAF, Warszawa
  • 1984 – Szalony młotek, Pracownia Dziekanka, Warszawa
  • 1986 – Dzień szatana, Galeria na Ostrowie, Wrocław
  • 1987 – Recital, Pracownia Dziekanka, Warszawa
  • 1987 – STK, Łódź
  • 1987 – Teatr Mandala, Kraków
  • 1989 – Galeria Pawła Sosnowskiego, Warszawa
  • 1990 – Wszystko i natychmiast, pawilon SARP, Warszawa
  • 1990 – Galerie Ariadne, Wiedeń, Austria
  • 1991 – Obrazy a ready made, Ośrodek Kultury Polskiej, Praga
  • 1991–1992 – Koniec wieku, Galeria Appendix, Warszawa
  • 1992 – BWA, Sandomierz
  • 1992 – Galeria Isy Brachot, Bruksela, Belgia
     
    „Och ty owłosiona łapko”, 1982, olej na płótnie, 80 × 100 cm[34]
  • 1993 – Stockholm Art Fair, Sztokholm, Szwecja
  • 1993 – Brussels Art Fair, Bruksela, Belgia
  • 2008 – Ja zastrzelony przez Indian po raz drugi, Galeria Appendix2, Warszawa
  • 2010 – NIE WOLNO!, 2. Mediations Biennale, Poznań
  • 2012 – Symulator Totalitaryzmu, galeria Propaganda, Warszawa[35]
  • 2013 – Symulator Totalitaryzmu, MCSW Elektrownia, Radom[36]
  • 2015 – Moc i Piękno, The Artists House, Tel Aviv, Izrael
  • 2016 – Te rzeczy dziś, galeria Propaganda, Warszawa
  • 2017 – Moc i Piękno, Muzeum Fotografii, Kraków[37]
  • 2017 – Zeitgeist, Museum Jerke, Recklinghausen, Niemcy[38]
  • 2017 – Dlaczego jest raczej nic niż coś?, Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów Wielkopolski[39]
  • 2019 – Całe życie jest sztuką, Przestrzeń dla Sztuki S2, Warszawa[40]
  • 2021 – Przedmioty przeznaczone do stymulowania życia umysłu, czyli niewidzialne oko duszy, Galeria Sztuki Współczesnej WINDA, Kielce
     
    „Zaufaj Panu i czyń dobrze. Mieszkaj w kraju i bądź wierny”, z cyklu Psalmy, 1984, tempera na papierze, 243 × 195 cm

Wystawy zbiorowe

edytuj
  • 1984 – Chaos, Człowiek, Absolut, Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, Warszawa
  • 1985 – Rachunek, Galeria Forma, Warszawa
  • 1985 – Przeciw złu, przeciw przemocy, kościoły: Mistrzejowice, Podkowa Leśna, Zielonka
  • 1985 – Obecność, Parafia Miłosierdzia Bożego, Warszawa
  • 1985 – I Biennale „Droga i prawda”, kościół św. Krzyża, Wrocław
  • 1985 – Czas smutku, czas nadziei, Kościół Matki Boskiej Bolesnej, Poznań
  • 1985 – I Biennale Sztuki Nowej, Zielona Góra
  • 1986 – Zapisy 2, BWA, Lublin
  • 1986 – Ekspresja lat 80-tych, BWA, Sopot
  • 1986 – Polska Pieta, kościoły: Poznań, Wrocław
  • 1986 – Świadectwo wspólnoty, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa
  • 1987 – Misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa
  • 1987 – II Biennale „Droga i prawda”, kościół św. Krzyża, Wrocław
  • 1987 – Co słychać?, Dawne Zakłady Norblina, Warszawa
  • 1988 – Na obraz i podobieństwo. Nowa ekspresja religijna, Dawne Zakłady Norblina, Warszawa
  • 1989 – Uczucia, Galeria Dziekanka, Warszawa
  • 1989 – Polak. Niemiec. Rosjanin, Dawne Zakłady Norblina, Warszawa
  • 1990 – 1990 – Artyści dla Rzeczypospolitej, Galeria Studio, Warszawa
  • 1990 – Salon letni, Muzeum Narodowe, Kraków
  • 1990 – Kunst des 20 jahrhunderts aus Mittel und Osteuropa, Dorotheum, Wiedeń, Austria
  • 1991 – Szkic do galerii sztuki współczesnej, Muzeum Narodowe, Warszawa
  • 1991 – Cóż po artyście w czasie marnym, Zachęta, Warszawa; Muzeum Narodowe, Kraków
  • 1991 – Cóż po artyście w czasie marnym, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
  • 1993 – Konfrontacje artystyczne, Ratusz Staromiejski, Toruń
  • 2001 – Bieg czerwonych ludzi, Galeria Zderzak, Kraków
  • 2001 – Irreligia, Atelier 340 Muzeum, Bruksela, Belgia
  • 2003 – Dzieci, Artyści, ladacznice i biznesmeni, Galeria Program, Warszawa
  • 2003 – Powinność i bunt. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1994-2004, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
  • 2004–2005 – Warszawa – Moskwa/ Moskwa – Warszawa 1900-2000, Zachęta, Warszawa; Państwowa Galeria Trietiakowska, Moskwa.
  • 2006 – W Polsce, czyli gdzie?, CSW, Warszawa
  • 2007 – Dowcip i władza sądzenia (Asteizm w Polsce), CSW, Warszawa; CSW Łaźnia, Gdańsk
  • 2007 – Obraz życia, Muzeum Początków Państwa Polskiego, Gniezno
  • 2007 – Zatrute źródło. Współczesna sztuka polska w pejzażu postromantycznym, Muzeum Narodowe, Szczecin; Łotewskie Narodowe Muzeum Sztuki.
  • 2008 – Republika bananowa. Ekspresja lat 80., BWA Wałbrzych; Muzeum Narodowe, Szczecin; Galeria Wozownia, Toruń; Galeria Miejska Arsenał, Poznań; C
     
    „Natura nasza jest w ruchu, zupełny odpoczynek to śmierć, 1991, olej na płótnie, 180 × 131 cm[41]

SW Łaźnia, Gdańsk

  • 2009 – Like a Rolling Stone, CRP, Orońsko; (Like a Rolling Stone 2) Galeria Appendix2, Warszawa
  • 2009–2010 – Republika bananowa. Ekspresja lat 80., MODEM Centrum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej, Debrecen
  • 2010 – Osiemnasta. Bitwa, która zmieniła losy świata, Pawilon na Placu Defilad, Warszawa
  • 2010–2011 – Pokolenie '80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989, Muzeum Narodowe, Kraków
  • 2011 – Big Boys Games, Galeria Appendix, Warszawa[35]
  • 2011 – Wystawa okolicznościowa, Propaganda, Warszawa
  • 2011 – THYMOS. Sztuka gniewu 1900-2011, CSW Znaki Czasu, Toruń
  • 2011 – Wystawa okolicznościowa, BWA Galeria Sztuki, Olsztyn
  • 2011 – Preview, Galeria Propaganda, Warszawa[35]
  • 2012 – Pokolenie ’80 – Polityczny protest? Artystyczna kontestacja? Wystawa sztuki niezależnej tworzonej przez artystów, których artystyczny debiut przypadł na lata 1980–1989, Muzeum Okręgowe, Rzeszów
  • 2013 – Niebieski najpiękniejszy kolor świata, galeria Propaganda, Warszawa[35]
  • 2013 – Małe jest wielkie, Propaganda, Warszawa
  • 2013 – Oj, dobrze już, Propaganda, Warszawa
  • 2014 – Między sezonami, Propaganda, Warszawa
  • 2016 – Kolekcje, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
  • 2016 – À la Flamande, Propaganda, Warszawa
  • 2016 – Viennacontemporary, Marx-Halle, Wiedeń
  • 2018 – Miejsce artysty, Galeria Kordegarda Narodowego Centrum Kultury, Warszawa
  • 2018 – Ojczyzna w sztuce, MOCAK- Muzem Sztuki Współczesnej, Kraków
  • 2019 – Kolekcje, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu[42]
  • 2019 – Bzik tropikalny, galeria Propaganda, Warsaw Gallery Weekend, Warszawa[43]
  • 2019 – Czas, Gdańska Galeria Miejska, Gdańsk[44]
  • 2019 – Magmatism Pic-Nic, Chiesa dei Santi Cosma e Damiano, Wenecja, Włochy[45]
  • 2019 – Nazywam się czerwień, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot[46]
  • 2019 – Duch natury i inne bajki. 20 lat Fundacji Sztuki Polskiej ING, Muzeum Śląskie, Katowice[47]
  • 2019 – Nowa Figuracja – Nowa ekspresja – wystawa przedaukcyjna, DESA Unicum, Warszawa[48]
  • 2019 – Antypomniki, Pałac Józefa Brandta, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko[49]
  • 2019 – Tell Me about Yesterday Tomorrow, Munich Documentation Centre for the History of National Socialism, Monachium, Niemcy[50]
  • 2019 – II wojna światowa – dramat, symbol, trauma, MOCAK- Muzeum Sztuki Współczesnej, Kraków[51]
  • 2021 – Rzeźba w poszukiwaniu miejsca - Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa[52]
  • 2021 – A.B.O. THEATRON. L’Arte o la Vita / Art or Life – Achille Bonito Oliva, Castello di Rivoli Museo d’Arte Contemporanea, Turyn, Włochy[53]
  • 2021 – ***KU WOLNOŚCI - kolekcja Wernera Jerke, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot[54]
  • 2021 – My i psy, psy i my, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot[55]
  • 2022 – Ćwiczenia ze sztuki. Kolekcja Muzeum ASP w Warszawie, Pałac Czapskich, Warszawa[56]
  • 2022 – Polityka w sztuce, MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie[57]
  • 2023 – Ruchy tektoniczne. O artystycznych symptomach transformacji, Muzeum Sztuki w Łodzi[58]
 
„Europeans Only”, z cyklu Nie wolno, 2012, lightbox, 150 × 200 × 12 cm, wystawa w NS-Dokumentationszentrum w Monachium[59]

Wystawy i akcje Gruppy

edytuj
  • 1983 – Las, góra, a nad górą chmura, Pracownia Dziekanka, Warszawa; BWA, Lublin
  • 1984 – Matka Premiera, Teatr Kameralny, Warszawa
  • 1984 – Kobieta ucieka z masłem, Pracownia Dziekanka, Warszawa
  • 1985 – Uchylenie rąbka tajemnicy z tradycyjnego warsztatu malarskiego, Pracownia Dziekanka, Warszawa (I akcja)
  • 1985 – Sztuka podziwu, Galeria SHS, Warszawa
  • 1985 – Jak pomóc Kryszkowskiemu?, Strych, Łódź
  • 1985 – Tylko dzisiaj wieczorem kochanie, BWA, Lublin
  • 1985 – Rypajamawłoszard Grzykomopasoźniak Wkład w wykład vel Idź wylicz, Pracownia Dziekanka, Warszawa (II akcja)
  • 1985 – Kto wodzi ten promień wodzący, Galeria Wieża, Warszawa
  • 1985 – Złoto ekonomii, kadzidło sztuki, gorzka mirra polityki, Parafia Miłosierdzia Bożego, Warszawa
  • 1985 – Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Pracownia Dziekanka, Warszawa (III akcja)
  • 1986 – Twoim bohaterem hołoto jest nuda przynosząca nieszczęście, Galeria Wielka 19, Poznań
  • 1986 – Niemrawy młodzian śpiewa, sztywna wiruje dziewa, Pracownia Dziekanka, Warszawa (IV akcja)
  • 1987 – Gruppa Gruppen, Galeria Atrium, Sztokholm, Szwecja
  • 1987 – Avanguardia polacca esposizione dell’arte indipendente polacca, Centro Direzionale Colleoni, Agrate Brianza k. Mediolanu, Włochy
  • 1987 – Kuda Gierman, Gruppenkunswerke, Kassel, Niemcy
  • 1988 – Rysunek na miejscu, Galeria Obraz, Poznań
  • 1988 – Artysta w świątyni słów o sztuce, Galeria na Ostrowie, Wrocław
  • 1988 – Utrudniają zwierzętom wypluwanie wziętych do pyska przedmiotów, Galeria DESA „Nowy Świat”, Warszawa
  • 1988 – Katedra Malarstwa, Galeria Dziekanka, Warszawa (V akcja)
  • 1988 – Ars aura prior, Galeria DESA „Stary Rynek”, Poznań
  • 1988 – Gruppa – dokumenty, Galeria Pokaz, Warszawa
  • 1989 – Lochy Manhattanu, Łódź
  • 1989 – Woyzeck. (Budy? Budy to my mamy u siebie), Teatr Studyjny, Łódź
  • 1991 – Gruppa – 6 dobrych błędów, Galeria Dziekanka, Warszawa
  • 1992 – Gruppa 1982-1991, Galeria Zachęta, Warszawa
  • 2002 – Przyznajemy się do winy, prosimy o wybaczenie, obiecujemy poprawę, Galeria Program, Warszawa
  • 2013 – Oj dobrze już, galeria Propaganda, Warszawa[35]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Paweł Maciej Kowalewski, akson.sgh.waw.pl [zarchiwizowane 2016-04-12].
  2. ↑ Wydział Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie [online], asp.waw.pl [dostęp 2017-11-15].
  3. ↑ Paweł Kowalewski (Communication Unlimited): Człowiek nie może zajmować się designem, jeżeli nie rozumie rozwoju fizyki i matematyki – NowyMarketing [online], nowymarketing.pl [dostęp 2017-11-15].
  4. ↑ Paweł Kowalewski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-06-10].
  5. ↑ Paweł Kowalewski, Biografia [online], pawelkowalewski.pl [dostęp 2024-06-10].
  6. ↑ a b Dr hab. Paweł Maciej Kowalewski, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-06-10].
  7. ↑ Dr hab. Paweł Kowalewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-10].
  8. ↑ Ksawery Piwocki, Pismo do Rektora ASP [online], 16 października 2019.
  9. ↑ dr hab. Paweł Kowalewski, adiunkt [online], asp.waw.pl [dostęp 2019-03-23].
  10. ↑ Joanna Kiliszek, Niespokojna pewność – Dziekanka / Warszawa – Miejsce nowej sztuki 1972–1998, „SZUM”, 27 października 2017 [dostęp 2019-03-14].
  11. ↑ Maryla Sitkowska, Słownik malarzy polskich, Warszawa: Arkady, 1 stycznia 2003, s. 167–168, ISBN 83-213-4143-8.
  12. ↑ Documenta, Documenta 8. 12 June – 20 September 1987, 12 czerwca 1987 [dostęp 2019-03-14].
  13. ↑ Alexandra Alisauskas, Odrzucone dziedzictwo O sztuce polskiej lat 80., Warszawa, 1 stycznia 2011 [dostęp 2019-03-14].
  14. ↑ Paweł Kowalewski, Wystawa Fin de siécle, 16 września 1992 [dostęp 2019-03-14].
  15. ↑ a b Dawid Dróżdż, Emilia Dłużewska, Prawie pół miliona za dzieło NFT. To cyfrowa wersja zniszczonego przed laty obrazu [online], wyborcza.pl, 3 grudnia 2021 [dostęp 2024-06-10].
  16. ↑ Paweł Kowalewski, Dlaczego jest raczej coś niż nic? [online], pawelkowalewski.pl [dostęp 2024-06-10].
  17. ↑ Paweł Kowalewski, NFT Pawła Kowalewskiego sprzedane [online], pawelkowalewski.pl, 2021 [dostęp 2024-06-10].
  18. ↑ Pierwszy obiekt NFT sprzedany na polskiej aukcji za 552 tys. zł [online], bitcoin.pl, 3 grudnia 2021 [dostęp 2024-06-10].
  19. ↑ Monika Krajewska, Obraz Pawła Kowalewskiego wystawiony na aukcję jako NFT [online], Fakty TVN24, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-07].
  20. ↑ Agnieszka Kowalska, Poczuj totalitaryzm na własnej skórze, „Gazeta Wyborcza”, 24 lutego 2012 [dostęp 2019-03-14].
  21. ↑ Aleksander Hudzik, Znikające obrazy, „Newsweek”, 21 maja 2017 [dostęp 2019-03-14].
  22. ↑ Ikoniczny obraz zakupiony przez Annę i Jerzego Staraków, „Artinfo.pl”, 31 października 2019.
  23. ↑ Ewa Dyszlewicz, „Zeitgeist” Pawła Kowalewskiego w kościele St. Peter w Recklinghausen, „Szum”, 22 listopada 2017 [dostęp 2019-03-14].
  24. ↑ Monika Kuc, Bunt Malarzy wobec stanu wojennego, „Rzeczpospolita”, 7 marca 2020.
  25. ↑ MB, Premiera książki "Gruppa". Pierwsza monografia jednej z najważniejszych grup artystycznych lat 80. [online], Label Magazine, 19 maja 2023 [dostęp 2023-06-30].
  26. ↑ Muzeum Narodowe w Krakowie, Paweł Kowalewski, 14 marca 2019.
  27. ↑ Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Paweł Kowalewski, 14 marca 2019.
  28. ↑ Fundacja Sztuki Polskiej ING, Paweł Kowalewski, 14 marca 2019.
  29. ↑ Artinfo.pl [online], 31 października 2019 [dostęp 2019-12-05].
  30. ↑ Fundacja Benettona, Paweł Kowalewski, 14 marca 2019.
  31. ↑ Paweł Kowalewski uhonorowany wyróżnieniem Międzynarodowego Stowarzyszenia Reklamy – NowyMarketing [online], nowymarketing.pl [dostęp 2017-11-15].
  32. ↑ Paweł Kowalewski po raz czwarty wybrany na stanowisko Global Vice President IAA. brief.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-22)]..
  33. ↑ Kowalewski Paweł [online] [dostęp 2023-06-30].
  34. ↑ Paweł Kowalewski – prace, „Propaganda”, 15 marca 2020 [dostęp 2020-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-13].
  35. ↑ a b c d e Artists – Pawel Kowalewski. galeriapropaganda.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-24)]..
  36. ↑ Paweł Kowalewski „Symulator totalitaryzmu”. elektrownia.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]..
  37. ↑ Zofia Gołubiew, Sztuka i pamięć [online], dziennikpolski24.pl [dostęp 2017-08-09].
  38. ↑ Termine – Museum Jerke | Jerke Art Foundation gGmbH [online], Museum Jerke | Jerke Art Foundation gGmbH [dostęp 2017-12-07] (niem.).
  39. ↑ Wystawy [online], mosart.pl [dostęp 2018-02-07].
  40. ↑ Krzysztof Szmiegiel, Przestrzeń dla Sztuki S2 [online], 20 września 2019 [dostęp 2019-12-05].
  41. ↑ Gruppa. Pokolenie przełomu, „Desa Unicum”, 15 marca 2020.
  42. ↑ Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki [online], 10 lutego 2019 [dostęp 2019-12-05].
  43. ↑ Gralewicz, K-MAG [online], 18 września 2019 [dostęp 2019-12-05].
  44. ↑ Magazyn SZUM [online], 16 października 2019 [dostęp 2019-12-05].
  45. ↑ Propaganda [online], 2 maja 2019 [dostęp 2019-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05].
  46. ↑ Kultura Onet.pl [online], 7 października 2019 [dostęp 2019-12-05].
  47. ↑ Łukasz Karkoszka, Co Jest Grane 24 [online], 22 listopada 2019 [dostęp 2019-12-05].
  48. ↑ Monika Kuc, Rzeczpospolita [online], 11 września 2019 [dostęp 2091-12-05].
  49. ↑ Jacek Sosnowski, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku [online], 13 listopada 2019 [dostęp 2019-12-05].
  50. ↑ NSDOKU [online], 20 listopada 2019 [dostęp 2019-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05].
  51. ↑ MOCAK [online], 20 października 2019 [dostęp 2019-12-05].
  52. ↑ Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Opis wystawy "Rzeźba w poszukiwaniu miejsca" [online], 2 lutego 2021 [dostęp 2021-07-02].
  53. ↑ Bogusław Deptuła, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie [Strona www], 11 października 2021 [dostęp 2021-10-11].
  54. ↑ Bogusław Deptuła, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie [online], 30 lipca 2021 [dostęp 2021-10-11].
  55. ↑ Bogusław Deptuła, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie [online], 11 października 2021 [dostęp 2021-10-11].
  56. ↑ Agnieszka Szewczyk, Ćwiczenia ze sztuki [online], 23 lutego 2022 [dostęp 2022-02-23].
  57. ↑ Polityka w sztuce, MOCAK
  58. ↑ CG2, Ruchy tektoniczne. O artystycznych symptomach transformacji [online], Muzeum Sztuki w Łodzi [dostęp 2023-06-30].
  59. ↑ Juliane Bischoff, Beatrice Hilke, Tell me about yesterday tomorrow, Monachium: Munich Documentation Centre for the History of National Socialism, 1 listopada 2019, ISBN 978-3-946041-25-2.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Kowalewski&oldid=73963441”