Wikipedia

Pięciobój wojskowy na Światowych Wojskowych Igrzyskach Sportowych 2007

Pięciobój wojskowy na 4. Światowych Wojskowych Igrzyskach Sportowych – zawody dla sportowców-żołnierzy zorganizowane przez Międzynarodową Radę Sportu Wojskowego, które odbyły się w indyjskim Hajdarabadzie w dniach 15–20 października 2007 roku podczas światowych igrzysk wojskowych[1]. Najwięcej medali zdobyli reprezentanci Chin ogółem 7 (w tym 3 złote, 2 srebrne oraz 2 brązowe)[2].

Pięciobój wojskowy na Światowych Wojskowych Igrzyskach Sportowych 2007
Ilustracja
Światowe Wojskowe Igrzyska Sportowe 2007
 Indie, Hajdarabad
1999 2011
Data

15 – 20.10.2007

Liczba konkurencji

6

Liczba zawodników

193

Multimedia w Wikimedia Commons
Lądowy tor przeszkód w Rio de Janeiro.
Pięciobój wojskowy na
Światowych Wojskowych
Igrzyskach Sportowych 2007
Mężczyźni Kobiety
indywidualnie indywidualnie
drużynowo drużynowo
sztafeta sztafeta

Zawody były równocześnie traktowane jako 54 Wojskowe Mistrzostwa Świata w pięcioboju wojskowym[3].

Harmonogram

edytuj
Październik 2007 14
Nd		 15
Pn		 16
Wt		 17
Śr		 18
Cz		 19
Pt		 20
So		 21
Nd
Pięciobój wojskowy[1] 4 2
Legenda
Dzień treningowy   Dzień zawodów   Finały (ilość)  

Konkurencje

edytuj

Kobiety

edytuj

Mężczyźni

edytuj
  • indywidualnie, drużynowo oraz sztafeta w biegu z przeszkodami
W skład pięcioboju wojskowego wchodzą
  • konkurencje są ułożone chronologicznie wg kolejności ich rozgrywania:
  1. strzelanie – odległość 200 m (2 rodzaje; precyzyjne max czas 10 minut na oddanie 10 strzałów, szybkostrzelne 10 strzałów w ciągu jednej minuty)
  2. bieg z przeszkodami – długość trasy 500 m (lądowy tor przeszkód z 20 przeszkodami)
  3. pływanie – dystans 50 m stylem dowolnym (wodny tor przeszkód z 4 przeszkodami)
  4. rzucanie granatem – rzut na celność oraz rzut na odległość
  5. bieg przełajowy – 8 km mężczyźni, 4 km kobiety

Uczestnicy

edytuj

W zawodach pięcioboju wojskowego brało udział 45 drużyn[4] w tym; 31 drużyn męskich (143 pięcioboistów)[5] oraz 14 żeńskich (50 pięcioboistek)[6], (łącznie 31 reprezentacji narodowych oraz 193 zawodników i zawodniczek)[7].

Reprezentacje mężczyzn

edytuj

Reprezentacje kobiet

edytuj

Reprezentacja Polski

edytuj

Rezultaty

edytuj

Mężczyźni

edytuj
Konkurencja  
Złoto 		 
Srebro 		 
Brąz
Drużyna / Zawodnik Wynik Drużyna / Zawodnik Wynik Drużyna / Zawodnik Wynik
indywidualnie[5]
(szczegóły) 		Maksim Kanafin
  Białoruś		 5490,6 pkt Yang Shiwei
  Chiny		 5460,2 pkt He Shugan
  Chiny		 5436,4 pkt
drużynowo[5]
(szczegóły) 		  Chiny
Yang Shiwei
He Shugan
Zhang Hequan
Wang Xiaokang		 21488,1 pkt   Białoruś
Maksim Kanafin
Michaił Toukach
Aleksandr Saplin
Andrej Kudzin		 21408,6 pkt   Niemcy
Andrej Sonnenberg
Martin Reichart
Robert Krawczyk
Norbert Stracke		 21348,9 pkt
sztafeta[8]
(szczegóły) 		  Ekwador
1:49,47 min   Korea Północna
1:49,49 min   Turcja
1:53,32 min

Źródło:[9]

Kobiety

edytuj
Konkurencja  
Złoto 		 
Srebro 		 
Brąz
Drużyna / Zawodniczka Wynik Drużyna / Zawodniczka Wynik Drużyna / Zawodniczka Wynik
indywidualnie[6]
(szczegóły) 		Liu Kun
  Chiny		 5439,9 pkt Xu Lei
  Chiny		 5411,8 pkt Ann-Sofie Forssten
  Finlandia		 5375,3 pkt
drużynowo[6]
(szczegóły) 		  Chiny
Liu Kun
Xu Lei
Tian Linna		 16195,9 pkt   Korea Północna
Pak Young-hui
Ya Un-jong
Pak Hyang-sil		 15779,4 pkt   Rosja
Ludmiła Szwec
Julia Naumowa
Elena Simonowa		 15735,8 pkt
sztafeta[8]
(szczegóły) 		  Rosja
2:02,61 min   Norwegia
2:02,94 min   Chiny
2:01,81 min[a]

Źródło:[9]

Klasyfikacja medalowa

edytuj
Pozycja Reprezentacja Razem Mężczyźni Kobiety
 
Złoto 		 
Srebro 		 
Brąz 		 
Ogółem 		 
Złoto 		 
Srebro 		 
Brąz 		 
Złoto 		 
Srebro 		 
Brąz
1   Chiny 3 2 2 7 1 1 1 2 1 1
2   Białoruś 1 1 0 2 1 1 0 0 0 0
3   Rosja 1 0 1 2 0 0 0 1 0 1
4   Ekwador 1 0 0 1 1 0 0 0 0 0
5   Korea Północna 0 2 0 2 0 1 0 0 1 0
6   Korea Północna 0 1 0 1 0 0 0 0 1 0
7   Finlandia 0 0 1 1 0 0 0 0 0 1
  Niemcy 0 0 1 1 0 0 1 0 0 0
  Turcja 0 0 1 1 0 0 1 0 0 0
Ogółem (9 państw) 6 6 6 18 3 3 3 3 3 3

Źródło:[2][9]

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Czas uzyskany przez Chinki w bezpośredniej walce o brązowy medal (Playoffs), gdzie pokonały Finki (2:05,38)

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b 2007 MWG, Military pentathlon [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-10] (ang.).
  2. ↑ a b 2007 MWG, Military pentathlon, Medal Tally [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28] (ang.).
  3. ↑ 54th World Military Pentathlon Championship Hyderabad, India, 14-21 October 2007 [online], milsport.one/medias [dostęp 2019-10-25] (ang.).
  4. ↑ 2007 MWG Pentathlon, Participating Countries [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28] (ang.).
  5. ↑ a b c 4th Military World Games 2007, Results Men [online], cism-milsport.org/eng [dostęp 2007-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-05] (ang.).
  6. ↑ a b c 4th Military World Games 2007, Results Women [online], cism-milsport.org/eng [dostęp 2007-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-05] (ang.).
  7. ↑ 2007 MWG Pentathlon, Players [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28] (ang.).
  8. ↑ a b 2007 MWG, Military pentathlon Obstacle Relay Results [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28] (ang.).
  9. ↑ a b c 2007 MWG. Military pentathlon, Medal Winners Details [online], mwg2007.org [dostęp 2007-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28] (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pięciobój_wojskowy_na_Światowych_Wojskowych_Igrzyskach_Sportowych_2007&oldid=68377706”