Pianorad
Pianorad − pierwszy w pełni polifoniczny instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektromechanicznych.
Pianorad został skonstruowany przez Amerykanina Hugo Gernsbacka w 1926 roku, a jego pierwowzorem była inna konstrukcja tego autora, staccaton[1]. Oba instrumenty bazowały na technice oscylatorów LC – produkowały czysty ton o niemal idealnym sinusoidalnym przebiegu[2]. Dźwięk wytwarzany przez instrument był krótki i przypominał grę staccato[1]. Pianorad wyposażony był w dwudziestopięcioklawiszową klawiaturę. Każdy klawisz sterował jednym oscylatorem, który posiadał własny głośnik. Dźwięk poszczególnych głośników był wzmacniany przez wspólną tubę rezonacyjną[2].
Instrument został zaprezentowany 12 czerwca 1926 roku przez rozgłośnię radiową WRNY w Nowym Jorku. Używano go do akompaniamentu na koncertach fortepianowych i skrzypcowych, nadawanych na żywo przez radiostację[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c The ‘Pianorad’, Hugo Gernsback & Clyde.J.Fitch, USA, 1926. [online], 120 Years of Electronic Music, 23 września 2013 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
- ↑ a b The “Pianorad”, [w:] The Perversity of Things: Hugo Gernsback on Media, Tinkering, and Scientifiction [online], Regents of the University of Minnesota [dostęp 2024-01-06] (ang.).