Pie Eugène Joseph Neveu

Pie Eugène Joseph Neveu AA (ur. 23 lutego 1877 w Gien, zm. 17 października 1946 w Paryżu) – francuski duchowny rzymskokatolicki, asumpcjonista, biskup, administrator apostolski Moskwy.

Pie
Eugène Joseph Neveu AA
Biskup
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie
ZSRR

Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1877
Gien

Data i miejsce śmierci

17 października 1946
Paryż

Administrator apostolski Moskwy
Okres sprawowania

1926–1946

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Prezbiterat

18 marca 1905

Sakra biskupia

11 marca 1926

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 marca 1926

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Kościół św. Ludwika w Moskwie

Konsekrator

Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI

Płyta nagrobna bpa Neveu AA

Biografia

edytuj

Młodość i prezbiteriat

edytuj

Eugène Joseph Neveu urodził się 23 lutego 1877 w Gien we Francji. W 1895 wstąpił do Zakonu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w którym 18 marca 1905 otrzymał święcenia prezbiteriatu. Przybrał imię zakonne Pius (fr. Pie). Od listopada 1906 pracował w Rosji. Początkowo jako kapelan w schronisku dla dziewcząt w Petersburgu. W 1907 przeniesiony na probostwo do Makiejewki obok Doniecka, gdzie sprawował opiekę duszpasterską nad zagranicznymi pracownikami Donieckiego Zagłębia Węglowego. W Makiejewce był świadkiem I wojny światowej i rewolucji październikowej.

Gdy w wyniku represji komunistycznych po rewolucji październikowej zanikła hierarchia katolicka w Związku Radzieckim, papież Pius XI postanowił mianować tajnych administratorów w randzie biskupa. W 1926 o. Neveu został wezwany do Moskwy przez ambasadora francuskiego. Czekał tam na niego tajny wysłannik papieża, prefekt Papieskiej Komisji ds. Rosji bp Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI. Poinformował go, że został mianowany przez papieża administratorem apostolskim Moskwy i biskupem tytularnym Citrus. O. Neveu był znany w Rzymie, ponieważ napisał do Piusa XI kilka listów, w których informował o sytuacji w porewolucyjnej Rosji. O. Neveu został również proboszczem parafii św. Ludwika w Moskwie.

Episkopat

edytuj

11 marca 1926 o. Neveu potajemnie otrzymał od bpa d’Herbigny sakrę biskupią za zamkniętymi drzwiami kościoła św. Ludwika w Moskwie. Jednak OGPU dowiedział się o sakrze. Władze radzieckie zakazały biskupowi Neveu sprawowania obowiązków duszpasterskich oraz zagrożono mu deportacją z kraju. W wyniku twardego stanowiska ambasadora Francji Sowieci pozwolili mu pozostać i sprawować funkcje kapłańskie dla cudzieziemców, jednak objęto go ścisłym nadzorem służb bezpieczeństwa. Od 3 października 1926 bp Neveu publicznie występował jako biskup. Od 1932 mieszkał w ambasadzie Francji, z której ochrony korzystał i za pomocą której przekazywał do Rzymu informacje o stanie Kościoła w ZSRS oraz otrzymywał pomoc dla tutejszych katolików.

W maju 1934 wyjechał do Francji, aby wziąć udział w pielgrzymce narodowej w Lourdes. Następnie udał się do Rzymu, gdzie audiencji udzielił mu papież Pius XI. Z jego materiałów papież korzystał przy pisaniu encykliki Divini Redemptoris potępiającej komunizm. Po powrocie do Moskwy, zgodnie z poleceniem Piusa XI, udzielił sakry biskupiej swojemu rodakowi o. Maurice Jean-Baptiste Amoudru OP, który został administratorem apostolskim Leningradu (wkrótce bp Amoudru został jednak wydalony). Z powodu choroby 31 czerwca 1936[a] wyjechał do Francji na leczenie, mając zapewnienie, że będzie mógł wrócić. Nie otrzymał już jednak wizy do Związku Sowieckiego[1]. Zmarł 17 października 1946 w Paryżu, do końca życia oficjalnie piastując urząd administratora apostolskiego Moskwy.

  1. Nieistniejącą datę podaje artykuł w czasopiśmie „Nasza Przeszłość”, T. 118, 2012[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b Roman Dzwonkowski. Jawna i ukryta hierarchia i administracja Kościoła katolickiego w ZSRS 1917-1991 (bez krajów bałtyckich). „Nasza Przeszłość: studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce”. 118, s. 50, 2012. Kraków: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy „Nasza Przeszłość”. ISSN 0137-3218. [dostęp 2024-01-13]. (pol.). 

Bibliografia

edytuj