Pimen Wielki
Pimen, także Pojmen[1] (ur. ok. 340 w Egipcie, zm. ok. 450) – chrześcijański mnich, jeden z ojców pustyni, święty prawosławny.
| święty mnich | |
| |
| Data urodzenia |
ok. 340 |
|---|---|
| Data śmierci |
ok. 450 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
nieformalnie uznany za świętego natychmiast po śmierci |
| Wspomnienie |
27 sierpnia/9 września |
Urodził się ok. 340 w Egipcie. W młodym wieku odszedł do jednego z pustynnych klasztorów (być może było to Sketes[1]) razem z dwoma braćmi. Prowadził ascetyczny tryb życia w całkowitej samotności, odmawiając według hagiografii nawet spotkania z własną matką i stale poszcząc. Zasłynął jako święty starzec, stając się nauczycielem duchowym wielu młodszych mnichów. Pozostawał ponadto w kontaktach ze starcami Janem Karłem, Agatonem i Mojżeszem[1].
Pod koniec IV w. Pimen opuścił dotychczasowy klasztor razem z siedmioma uczniami i udał się do Terenuthis, gdzie pozostawał do śmierci[1].
Znanych jest co najmniej 209 apoftegmatów przypisywanych Pimenowi[1].
Zmarł według tradycji w wieku 110 lat, tj. około roku 450. Za świętego został uznany natychmiast po śmierci.