Piotr Głowacki (geofizyk)
Piotr Głowacki, ps. „Uwe” – polski geofizyk, badacz obszarów polarnych, związany z Instytutem Geofizyki PAN, a wcześniej z Uniwersytetem Śląskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują geofizykę, glacjologię, chemię radiacyjną, a także ichtiologię[1].
 Prof. Piotr Głowacki podczas badawczego połowu ryb na Spitsbergenie (statek m/v Glacialis) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: geofizyka, glacjologia, chemia radiacyjna, ichtiologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1984 – chemia |
| Habilitacja |
2008 – nauki o Ziemi |
| Profesura |
2018 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek Komitetu Geofizyki |
| Funkcja Jednostka PAN |
profesor |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujPrzedstawiciel licznych organizacji, m.in. Komitetu Badań Polarnych oraz Komitetu Geofizyki PAN. Przez 15 lat kierował Zakładem Badań Polarnych i Morskich IGF PAN, odpowiadał za funkcjonowanie Polskiej Stacji Polarnej Hornsund. Koordynował wiele projektów badawczych krajowych jak i międzynarodowych, jest autorem ponad 120 publikacji naukowych i popularnonaukowych.
W 1973 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy Fizyczne podstawy pomiaru niskich ciśnień. Doktorat w zakresie nauk chemicznych (Gamma radioliza Co(II), Ni(II) i Cu(II) z tetracykliną) uzyskał w 1984 w Instytucie Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zaś habilitację z zakresu nauk o Ziemi – w IGF PAN na podstawie rozprawy Rola procesów fizyczno-chemicznych w kształtowaniu struktury wewnętrznej i obiegu masy lodowców Spitsbergenu w roku 2008. Od 2018 – profesor nauk o Ziemi w Instytucie Geofizyki Polskiej Akademii Nauk[2].
Wielokrotnie odznaczany – między innymi przez prezydentów RP brązowym i srebrnym Krzyżem Zasługi (za wieloletni wkład w prace związane ze zrównoważonym rozwojem środowiska, między innymi w Masywie Śnieżnika Kłodzkiego oraz aktywne uczestnictwo w Komitecie Opiekuńczym Rezerwatu „Jaskinia Niedźwiedzia” oraz Radzie Naukowej Biebrzańskiego Parku Narodowego[3]), odznaczeniem resortowym MSZ „Bene Merito” za zasługi na odcinku wzmacniania pozycji Polski na arenie międzynarodowej, Krzyżem Komandorskim przez króla Norwegii za wzmacnianie współpracy norwesko-polskiej w rejonach polarnych. Minister Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Techniki za działalność dydaktyczną i wychowawczą wyróżnił prof. Głowackiego nagrodą III stopnia[4]. Na cześć Uwego imię UWE-1 otrzymała także Latarnia Morska Hornsund.
Od 1968 jest członkiem Sekcji Grotołazów Wrocław i uczestniczył w wyprawach jaskiniowych[5][6].
Przypisy
edytuj- ↑ Piotr Glowacki - Google Scholar [online], google.com [dostęp 2024-04-25].
- ↑ prof. dr hab. Piotr Głowacki - Pracownicy - Zakład Badań Polarnych i Morskich - Zakłady naukowe - IGF PAN [online], igf.edu.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Profesor Piotr Głowacki odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi – Polskie Konsorcjum Polarne [online], pkpolar.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ dr hab. Piotr Głowacki odebrał nominację profesorską - Wydarzenia - IGF PAN [online], edu.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Tadeusz Bryś, Skałki i moje spitsbergeńskie spotkania., [w:] Krzysztof Migała, Jerzy Pereyma, Jacek Piasecki (red.), Magiczne miejsce „Baranówka”. Zbiór wspomnień w 40-lecie stacji polarnej im. Stanisława Baranowskiego na Spitsbergenie, Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego, 2011, s. 152, ISBN 978-83-62673-09-4 [dostęp 2022-01-25].
- ↑ 1980, Sekcja Grotołazów ZSP, Wrocław – Włochy, Wyprawy zagraniczne polskich grotołazów, 1980 [dostęp 2022-01-25].
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. dr hab. Piotr Głowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-25].