Piotr Gołofajew
Piotr Kiriłłowicz Gołofajew, ros. Петр Кириллович Голофаев (ur. 8 grudnia 1921 w Donbasie, zm. 6 stycznia 1995 w Buenos Aires) – dowódca ochotniczego oddziału zbrojnego, a następnie dowódca plutonu konnego 5 Pułku Rosyjskiego Korpusu Ochronnego podczas II wojny światowej, duchowny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji
| Diakon | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Diakon soboru Zmartwychwstania Pańskiego w Buenos Aires | |
| Okres sprawowania |
1984–1995 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
1984 |
| Odznaczenia | |
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 grudnia 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 stycznia 1995 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
duchowny |
Był synem represjonowanego przez bolszewików kupca. Z tego powodu miał silnie antykomunistyczne poglądy. Podczas okupacji niemieckiej w celu „walki z komunizmem” sformował na okupowanej Ukrainie dobrze uzbrojony i wyposażony ochotniczy oddział zbrojny, który znalazł się na służbie niemieckiej. W poł. 1944 r. wycofał się wraz z wojskami niemieckimi. Niemcy zaocznie skazali go na karę śmierci przez rozstrzelanie, ale zmienił nazwisko na Leontiew, po czym samowolnie dołączył do Rosyjskiego Korpusu Ochronnego gen. Borysa Sztejfona. Objął w stopniu porucznika dowództwo plutonu konnego 5 „Żelaznego” Pułku. Pod koniec lutego 1945 r. został odznaczony Żelaznym Krzyżem 1 klasy. Po zakończeniu wojny wyjechał do Argentyny. W 1984 r. w Buenos Aires został wyświęcony na diakona soboru Zmartwychwstania Pańskiego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- W. N. Czuwakow, Незабытые могилы: Российское зарубежье: Некрологи 1917-1997, t. 2, 1999