Piotr Kubatkin

funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych

Piotr (Nikołajewicz) Kubatkin (ros. Пётр Николаевич Кубаткин, ur. w listopadzie 1907 we wsi Kolbierowski Rudnik w ówczesnej guberni jelizawetgradzkiej (obecnie obwód kirowohradzki), zm. 27 października 1950) – generał porucznik, oficer radzieckich organów bezpieczeństwa i wywiadu, m.in. od czerwca do września 1946 roku szef I Zarządu (wywiad zagraniczny) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR.

Piotr Kubatkin
Пётр Николаевич Кубаткин
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

listopad 1907 lub 1907
Kolbierowski Rudnik

Data śmierci

27 października 1950

Przebieg służby
Lata służby

1929–1949

Formacja

NKWD

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Życiorys

edytuj

Zanim wstąpił do organów bezpieczeństwa, od 1921 do 1927 roku pracował w kopalni, następnie od 1927 do 1929 roku działał w Komsomole.

Do organów bezpieczeństwa wstąpił we wrześniu 1929 i do 1932 służył w pogranicznych wojskach (PO) przy Zjednoczonym Państwowym Zarządzie Politycznym (OGPU). Następnie od 1932 do 1937 roku służył w oddziałach wojsk OGPU (od 1934 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego) obwodu odeskiego. 22 marca 1936 mianowany młodszym porucznikiem bezpieczeństwa państwowego. W 1937 roku ukończył główną szkołę Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych i rozpoczął pracę w centralnych organach NKWD ZSRR; od 25 lipca 1938 porucznik, od 4 kwietnia 1939 starszy porucznik, a od 13 czerwca 1939 starszy major bezpieczeństwa państwowego. W 1939 roku sekretarz Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD, a w latach 1939–1941 stał na czele zarządu bezpieczeństwa państwowego obwodu moskiewskiego, zaś od sierpnia 1941 do 1946 roku, obwodu leningradzkiego (Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego-Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego) (od 31 lipca do 23 sierpnia 1941 szef 3 Wydziału Specjalnego NKWD ZSRR), od 14 lutego 1943 komisarz bezpieczeństwa państwowego III rangi, a od 9 lipca 1945 generał porucznik. Następnie w lipcu 1946 zastąpił na stanowisku szefa I Zarządu (wywiad) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego, majora bezpieczeństwa państwowego Pawła Fitina. Od września 1946 do 1949 roku pełnił służbę szefa MGB obwodu charkowskiego.

23 lipca 1949 roku aresztowany w związku z tzw. sprawą leningradzką, 27 października 1950 skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR pod zarzutem udziału w kontrrewolucyjnej organizacji destrukcyjnej i rozstrzelany. Jego prochy złożono na Cmentarzu Dońskim. 26 maja 1954 został pośmiertnie zrehabilitowany.

Odznaczenia

edytuj

I 3 inne medale.

Bibliografia

edytuj