Piotr Kurnicki (ur. 16 czerwca 1899 w Antonowie na Kijowszczyźnie, zm. 3 sierpnia 1975 w Sainte-Anne-de-Bellevue w Kanadzie) – oficer WP, polski urzędnik konsularny i dyplomata.

Piotr Kurnicki
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1899
Antonowo Ukraina

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1975
Sainte-Anne-de-Bellevue Kanada

Kierownik Konsulatu RP w Chuszcie
Okres

od 1939

Poprzednik

Andrzej Waligórski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Syn Aleksandra i Felicji Ossowskiej. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej na Ukrainie. Urzędnik polskiej służby zagranicznej, m.in. pełniący obowiązki pracownika departamentu politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1931–1932), wicekonsula/konsula konsulatu/konsulatu generalnego w Kijowie oraz eksponenta polskiego wywiadu (placówka „Ku”) (1932–1936), prac. departamentu administracyjnego a następnie departamentu politycznego MSZ (1936–), konsula w Chuszcie (1939), I sekretarza poselstwa w Bratysławie (1939) i urzędnika konsulatu generalnego w Zagrzebiu (1939).

Referendarz Referatu Sowieckiego w Wydziale Wschodnim MSZ w 1938 roku[1].

Służył w stopniu por. w II Korpusie. Urzędnik poselstwa w Bejrucie (1944–1945). Wyemigrował do Kanady (1949–). Wykładał historię rewolucji rosyjskiej w Centrum Studiów Słowiańskich na Uniwersytecie Montrealskim. Zmarł w szpitalu w Ste-Anne-de-Bellevue i pochowany na Cmentarzu Weteranów (Field of Honour) w Pointe-Claire w aglomeracji montrealskiej w Kanadzie.

W trakcie pobytu na placówce w Kijowie m.in. raportował o przykładach głodu na Ukrainie - Hołodomoru (Голодомор).

Ordery i odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 29.
  2. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.