Piotr de Lamar
Piotr de Lamar herbu Lamar (zm. po 1739) – generał adiutant królewski, pułkownik wojsk koronnych, dyplomata polski pochodzenia włoskiego.
 Lamar | |
Życiorys
edytujBył synem Franciszka i bratem Mikołaja Lamara (zm. 1748), generała lejtnanta[1][2]. Przodek Piotra – Franciszek Dellamare, szlachcic neapolitański i ujeżdżacz koni królewskich, w 1578 otrzymał od króla Stefana Batorego dyplom eques auratus i dopuszczony został do używania praw i prerogatyw szlacheckich, a do herbu własnego dodał orła białego na czerwonym polu[1][3].
W 1695 został rotmistrzem wojsk koronnych[4]. 3 listopada 1713 został pułkownikiem regimentu konnego wojsk koronnych[4][2]. W tym samym roku posłował do Krymu[4][2]. W 1718 został generałem adiutantem królewskim[4]. W 1726 został przywrócony do indygenatu, nadanego w 1578 jego przodkom[4][1][2]. W 1728 został stolnikiem inflandzkim[4]. Był też starostą mednickim[2].
Był żonaty z Anną z Czechowiczów, z którą miał sześć córek i trzech synów: Barbarę (zm. przed 1749), Teofilę (zm. 1718), zamężną z Jerzym Dunin-Borkowskim, kasztelanem gostyńskim, Konstancję zamężną z Franciszkiem Gostyńskim, Izabelę, po mężu Dłuską, Katarzynę (ur. 1703), zamężną z Stanisławem Łosiem, podstolim żydaczowskim, Ludwikę, po mężu Ciemniewską, podstolinę krasnostawską, Konstantego Kazimierza, stolnika inflanckiego oraz Franciszka (ur. 1704) i Jana Władysława (ur. 1707)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Boniecki 1901 ↓, s. 188.
- ↑ a b c d e f Boniecki 1909 ↓, s. 329.
- ↑ Szulc 1988 ↓, s. 78.
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 720.
Bibliografia
edytuj- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. IV: Karabin – Lehmann. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1934.
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. IV: Czetwertyńscy - Dowiakowscy. Warszawa: Adam Boniecki, 1901.
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. XIII: Krzemieniowscy - Lasoccy. Warszawa: Adam Boniecki, 1909.
- Tadeusz Szulc. Eques Auratus w dawnej Rzeczypospolitej. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica”. 38, 1988. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
- Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz Szlachty polskiej", (tom 8,str. 267, de Lamar herbu własnego)