Pipitka

szczyt w Górach Wołowskich

Pipitka (1225 m) – szczyt w Górach Wołowskich w łańcuchu Rudaw Słowackich. Najwyższy szczyt grupy Pipitki.

Pipitka
Państwo

 Słowacja

Kraj

 koszycki

Położenie

Powiat Gelnica, Powiat Rożniawa

Pasmo

Góry Wołowskie

Wysokość

1225 m n.p.m.

Położenie na mapie kraju koszyckiego
Mapa konturowa kraju koszyckiego, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pipitka”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pipitka”
Ziemia48°41′02″N 20°40′34″E/48,683889 20,676111

Szczyt znajduje się w zachodniej części grupy, w jej głównym grzbiecie, w odległości niespełna 3 km na południowy wschód od Przełęczy Úhorniańskiej. Wznosi się na południe od wsi Úhorná.

Geologia i morfologia

edytuj

Pipitka zbudowana jest ze starych skał krystalicznych, które w kilku miejscach wychodzą na powierzchnię w postaci ambon i murów skalnych, a na południowych stokach pod szczytem tworzą spore gołoborze. Stoki są dość strome, miejscami kamieniste, rozczłonkowane dolinkami licznych potoków.

Masyw Pipitki prawie w całości pokrywają lasy, w niższych położeniach bukowe, w wyższych – świerkowe. Wierzchołek, w przeszłości odlesiony na skutek intensywnej działalności pasterskiej, w ciągu XX w. zarósł ponownie lasem. W ostatnich latach świerczyny masywu, osłabione przez korniki, zostały przetrzebione licznymi wiatrołomami.

Wykorzystanie gospodarcze

edytuj

Od XVIII w. masyw Pipitki był terenem intensywnych prac górniczych. W licznych małych kopalniach na terenach katastralnych wsi Krásnohorské Podhradie i Drnava, których ślady (m.in. sztolnie i hałdy skały płonnej) są widoczne zwłaszcza na południowo-zachodnich i południowych stokach masywu, wydobywano tu do połowy XX w. rudę żelaza.

Turystyka

edytuj

Grzbietem masywu Pipitki (omijając jednak sam szczyt nieco od północy) biegnie znakowany kolorem czerwonym   szlak turystyczny, zwany Szlakiem Bohaterów Słowackiego Powstania Narodowego (Cesta hrdinov SNP).

Widoki spod szczytu obejmują pozostałe części Gór Wołowskich, a przy dobrej pogodzie można dojrzeć Tatry. Z podszczytowego gołoborza widać świetnie Kotlinę Rożniawską i płaskowyże Krasu Słowacko-Węgierskiego.

Bibliografia

edytuj
  • Barański Mirosław J.: Tajemnicza Pipitka, w: „Gazeta Górska” R. XVII, nr 10 (75), lato 2011, s. 14-17.
  • Ďurček Jozef a kolektív: Slovenské rudohorie. Volovské vrchy a Čierna hora. Turistický sprievodca ČSSR č. 30, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1988;
  • Volovské vrchy – Krompachy. Turistická mapa 1:50 000, wyd. VKÚ Harmanec, 1995, ISBN 80-85510-80-4.

Linki zewnętrzne

edytuj