Platforma samopodnośna
Platforma samopodnośna (jack-up)[1] – platforma wiertnicza, rodzaj barki, mająca kadłub zapewniający pływalność, która na miejscu pracy podnosi kadłub ponad powierzchnię wody, opierając się na dnie za pomocą opuszczanych „nóg”.
Nogi platformy mogą być podnoszone i opuszczane za pomocą hydraulicznych tłoków lub silników obracających koła zębate, zazębione w listwach zębatych, będących częścią nóg. Dolne końce nóg mają konstrukcję zmniejszającą zapadanie się nóg w gruncie. Nogi wykonuje się w postaci rur albo kratownic.
Wiertnia najczęściej znajduje się na wysuwanej podstawie, dzięki czemu platforma może stanąć obok istniejącej platformy stałej i wiercić w odwiertach (studniach) mających zakończenie w obrębie platformy stałej[1].
Niektóre platformy mają własny napęd, pozwalający przemieszczać się samodzielnie, lecz zdecydowana większość nie ma napędu i jest przemieszczana za pomocą holowników lub (na większe odległości) na statkach półzanurzalnych.
Zaletami platform samopodnośnych są duża mobilność i stabilność oraz możliwość wiercenia nad platformami stałymi. Wadami są ograniczenia głębokości wody.
Platforma Noble Lloyd Noble, zbudowana w 2016, jest (w 2020[2]) największą platformą samopodnośną. Nogi o długości 214 metrów pozwalają na pracę w wodzie o głębokości 150 metrów, przy czym platforma, dla uniknięcia uszkodzenia przez fale, znajduje się na wysokości 69 metrów nad powierzchnią wody[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Ryszard Pakos, Ernest Romek, Konstrukcje stalowe pełnomorskie (offshore) – rodzaje, remonty, „Przegląd spawalnictwa”, 1/2009, 2009, s. 6.
- ↑ Noble Lloyd Noble to drill at Valemon – equinor.com [online], www.equinor.com [dostęp 2021-06-06] (ang.).
- ↑ Noble Lloyd Noble rig – Jackup – Noble Drilling [online], www.infield.com [dostęp 2021-06-06].
Bibliografia edytuj
- How Do Jackups Work? [online], www.rigzone.com [dostęp 2021-06-06].