Przedsiębiorczość

Przedsiębiorczość – cecha ludzkich działań polegająca na spekulacyjnej próbie określenia przyszłych stanów rynku i wykorzystania okazji do osiągnięcia zysku z powodu różnic pomiędzy cenami czynników produkcji a spodziewanymi przychodami ze sprzedaży jakiegoś dobra[1].

Centrum Przedsiębiorczości Smolna przy ul. Smolnej 4 w Warszawie

Przedsiębiorczość może dotyczyć zarówno działań jednostki na rynku pracy (np. możemy być przedsiębiorczy, ucząc się rzadkiego języka programowania, którego znajomość przyniesie nam wysokie zarobki w przyszłości), jak i działań wielkich firm (przedsiębiorczym działaniem Steve’a Jobsa było m.in. stworzenie iPhone’a)[1]. Dzięki przedsiębiorczości rzadkie zasoby są coraz lepiej wykorzystywane i konsumenci mogą cieszyć się coraz większą liczbą coraz lepszych dóbr konsumpcyjnych, których potrzebują[1].

W teorii ekonomii przedsiębiorczość definiowana jest jako swoista forma pracy lub jako czwarty (obok pracy, ziemi i kapitału) czynnik produkcji. Główne cechy przedsiębiorców to m.in. umiejętność dostrzegania potrzeb i doskonalenia pomysłów, zdolności do wykorzystywania nadarzających się okazji oraz gotowość do podejmowania ryzyka.

O przedsiębiorczości można mówić w dwóch wymiarach:

  1. proces: (akt tworzenia i budowanie czegoś nowego, nowego przedsiębiorstwa – por. preprzedsiębiorczość). Przedsiębiorczość to zorganizowany proces działań ukierunkowany w danych warunkach na wykorzystanie nowatorskiego pomysłu w celu generowania korzyści na rynku. W procesie budowania podkreśla się:
    • kreatywność i innowację,
    • umiejętność wykorzystania pomysłów,
    • ryzyko (niepewność);
  2. zespół cech: opisujących szczególny sposób postępowania człowieka. Przedsiębiorczość wyróżnia się:
    • dynamizmem, aktywnością,
    • skłonnością do podejmowania ryzyka,
    • umiejętnością przystosowywania się do zmieniających się warunków,
    • dostrzeganiem szans i ich wykorzystywaniem,
    • innowacyjnością i motoryką.

Cechy charakterystyczne przedsiębiorczości to przede wszystkim:

  • ekspansywność – chęć dorównania najlepszym i najsilniejszym, stawianie sobie ambitnych celów by osiągnąć większe korzyści;
  • innowacyjność – wprowadzanie i ciągłe poszukiwanie twórczych ulepszeń.

Teoria przedsiębiorczości

edytuj

Na przestrzeni lat, teorie przedsiębiorczości ulegały zmianie:

  • Frank H. Knight (1921) – za przedsiębiorczość uważa korzyść z obcowania/znoszenia niepewności i ryzyka
  • Joseph Schumpeter (1934) – przeprowadzanie nowych kombinacji w organizacji firmy (nowe produkty, nowy serwis, nowe źródła surowców, nowe metody produkcji, nowe rynki, nowe struktury organizacji)
  • H. B. Hostelitz (1952) – koordynacja produktywnych źródeł... wprowadzenie innowacji oraz zaświadczenie kapitału
  • A. Cole (1959) – celowe działanie mające na celu rozpoczęcie oraz rozwój biznesu ściśle zorientowanego na osiąganie zysków
  • D. McClelland (1961) – umiarkowane podejmowanie ryzyka
  • M. Casson (1961) – zdolności do podejmowanie decyzji i ocen dotyczących koordynacji rzadkich zasobów
  • W.B. Gartner (1985) – umiejętność tworzenia nowych organizacji
  • H. H. Stevenson, M.J. Roberts i H.I. Grousbeck (1989) – poszukiwanie nowych możliwości bez względu na aktualnie zarządzane zasoby
  • M. M. Hart, H. H. Stevenson, J. Dail (1995) – poszukiwanie nowych możliwości bez względu na aktualnie zarządzane zasoby, jednakże ograniczone przez wcześniejsze decyzje właścicieli.

Przypisy

edytuj