Zasady rachunkowości
Zasady rachunkowości – zbiór obowiązujących reguł, procedur i norm, które są stosowane w praktyce, aby dostarczane informacje o sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa, jego działalności gospodarczej i osiąganych wynikach finansowych były pełne, jasne, rzetelne i użyteczne[1]. Część z tych zasad polski prawodawca zawarł w I rozdziale ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku.
Zasady rachunkowości to reguły (wytyczne) dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania i prezentacji sprawozdań finansowych. Ich uniwersalność wynika z teorii i metodologii rachunkowości oraz pożądanych cech jakościowych sprawozdań finansowych. Zasady rachunkowości nie mają jednak charakteru normatywnego, chyba że zostały włączone do odpowiednich aktów prawnych[2].
Wszystkie zasady rachunkowości mogą zostać podzielone na trzy zasadnicze grupy: uniwersalne, podstawowe (nadrzędne) i szczegółowe (podrzędne). Zasady uniwersalne to takie reguły, które są powszechnie stosowane w rachunkowości we wszystkich krajach bez względu na ich ustrój polityczny czy system gospodarczy. Natomiast zasady podstawowe i szczegółowe są określane i wprowadzane do praktyki w zależności od przyjętych rozwiązań w regulacjach prawnych danego kraju lub poprzez stosowanie międzynarodowych rozwiązań (np. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości)[1].
Do zasad rachunkowości zalicza się:
- zasady uniwersalne[1]:
- zasady podstawowe[3][4]):
- zasady szczegółowe[5]:
- zasadę porównywalności sprawozdań,
- zasadę terminowości i aktualności,
- zasadę wiarygodności,
- zasadę dokumentacji – wszelkie zdarzenia, jakie wystąpiły w przedsiębiorstwie muszą być udokumentowane[potrzebny przypis],
- zasadę kompletności,
- zasadę jasności (zrozumiałości lub przejrzystości),
- zasadę wyceny majątku w oparciu o „koszt historyczny”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Zbigniew Messner: Podstawy rachunkowości. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, 2003, s. 31. ISBN 83-7246-243-7.
- ↑ Wiktor Gabrusewicz: Sprawozdawczość i analiza finansowa przedsiębiorstwa. Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Handlu i Rachunkowości, 2009, s. 15. ISBN 978-83-923724-3-1.
- ↑ Zbigniew Messner: Podstawy rachunkowości. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, 2003, s. 32. ISBN 83-7246-243-7.
- ↑ Istnieje również trochę inny sposób podziału nadrzędnych zasad rachunkowości na: zasadę memoriałową, zasadę współmierności, zasadę ostrożności, zasadę kontynuacji działania, zasadę zakazu kompensat, zasadę ciągłości (porównywalności) oraz zasadę istotności (poruszone m.in. w J. Bereżnicka, J. Franc-Dąbrowska: Podstawy Rachunkowości. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2006. ISBN 83-7244-821-3. oraz I. Olchowicz: Podstawy rachunkowości wykład, tom I. Warszawa: Difin, 2004, s. 27. ISBN 83-7251-482-8.
- ↑ Zbigniew Messner: Podstawy rachunkowości. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, 2003, s. 34–37. ISBN 83-7246-243-7.