Polski Związek Łyżwiarski

Polski Związek Łyżwiarski – dawna organizacja zrzeszająca zawodników, trenerów i działaczy polskiego łyżwiarstwa. 9 grudnia 1921[1] powołały go: Lwowskie Towarzystwo Łyżwiarskie i Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie. W jego skład weszły ponadto: Wileńskie Towarzystwo Łyżwiarskie, Klub Sportowy Warszawianka i Związek Harcerstwa Polskiego – Komenda Męskiej Chorągwi Krakowskiej[2]. Organizacja zrzeszała zawodników zarówno jazdy szybkiej (panczenistów), jak i sztucznej (łyżwiarzy figurowych). Była w kontakcie z Międzynarodową Unią Łyżwiarską, gdyż jej członkiem od 1898 było Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie. Siedzibą Zarządu Polskiego Związku Łyżwiarskiego był Lwów.

W skład pierwszego zarządu wchodzili:

W 1923 siedzibę zarządu przeniesiono do Warszawy przy ul. Szopena 5. Nieco wcześniej, bo 26 listopada 1922 podczas Walnego Zebrania we Lwowie wybrano nowy zarząd[3] W jego skład weszli:

Na 1925 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – Szwajcer,
  • wiceprezes – kpt. Henryk Krukowicz-Przedrzymirski,
  • skarbnik – inż. Stanisław Przetocki,
  • członkowie – Zygmunt Nowakowski, Wacław Znajdowski, Jankowski, Noskiewicz i Franciszek Szymczyk[4]

26 kwietnia 1931 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – Leon Chrzanowski (nacz. Wydz. Pras. MSZ)
  • wiceprezesi – gen. Stefan Witkowski, kpt. Alfred Theuer
  • sekretarz – Jurkowski
  • skarbnik – Dana
  • referentka łyżwiarstwa kobiecego – H. Krzyżanowska
  • członkowie – J. Martens, J. Maciejewski, L. Skoczyński, Fr. Szymczyk[5]

20 września 1936 wybrano kolejny nowy zarząd w składzie:

  • prezes – inż. Edward Nehring
  • wiceprezesi – Seweryn Słojewski, Stefan Grodzki, kpt. Alfred Theuer
  • sekretarz – Jurkowski
  • skarbnik – Ludwik Baranowski
  • członkowie bez mandatu – Jerzy Mingajło, Leonard Kwieciński, Adam Bojara, Narcyz Pełczyński, Aleksander Stencel[6][7]

Delegatem PZŁ na Lwów został Władysław Kuchar.

W 1957 z Polskiego Związku Łyżwiarskiego wydzieliły się dwa związki: Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego oraz Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego.

Przypisy

edytuj
  1. Polski Związek Łyźwiarski. „„Sport Polski”, nr 7, 11 XI, Poznań 1921, s. 7.”. 
  2. Władysław Kuchar, Sport łyżwiarski, „Przegląd Sportowy” 1922, 22 grudnia, nr 51, s. 50–51.
  3. Eugeniusz Baszkoff, Łyżwiarz polski, „Przegląd Sportowy” 1922, 8 grudnia, nr 49, s. 7–8.
  4. Polski Związek Łyżwiarski, „I-szy Polski Rocznik Sportowy” 1925, s. 72–73.
  5. Sport. Naczelnik Chrzanowski prezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Słowo Polskie”. 117, s. 11, 30 kwietnia 1931. 
  6. Walne zebranie Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Polska Zachodnia”. 260, s. 11, 22 września 1936. 
  7. Polski Związek Łyżwiarski. „Siedem Groszy”. 295, s. 7, 27 października 1936.