Wacław Znajdowski
Wacław Znajdowski (ur. 18 marca 1889 w Rydze, zm. 17–18 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w rzucie młotem, kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17–18 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1920–1921, 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | |||||||
| Dorobek medalowy | |||||||
| |||||||
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Wiktora i Adolfiny z Scheiczmanów[1]. Absolwent gimnazjum w Rydze oraz tamtejszej Akademii Handlowej i Politechniki Ryskiej z 1910. W okresie pobytu w Rydze aktywnie uprawiał hokej na lodzie oraz trawie i tenis.
22 lipca 1920 wstąpił jako ochotnik do armii. W 1921 został przeniesiony do rezerwy[1]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 518. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 21 Pułku Piechoty w Warszawie[3].
W okresie międzywojennym był aktywistą sportowym. W 1923 zdobył srebrny medal mistrzostw Polski. W tym samym sezonie rzutem na odległość 22,15 ustanowił pierwszy oficjalny rekord Polski w rzucie młotem. Reprezentował warszawską Polonię. Od 1924 był prezesem Warszawskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki, a w latach 1925–1929 piastował stanowiska wiceprezesa PKOl, PZLA, a także Polskiego Związku Hokeja na Lodzie (jako pierwszy prezes w latach 1925–1928). Od 1930 aż do wybuchu II wojny światowej był prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. W 1936 został wiceprezesem Polonii Warszawa. W okresie tym dwukrotnie był w kierownictwie reprezentacji Polski na igrzyska olimpijskie (Paryż 1924 oraz Sankt Moritz 1928).
W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej. Został zmobilizowany i przydzielony do oddziału płk. Mariana Ocetkiewicza, stacjonującego w Chełmie. Walczył w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, a ostatecznie, w niewyjaśniony sposób, trafił do niewoli radzieckiej. Więziony w Kozielsku. 17 lub 18 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu[4].
Był żonaty z Katarzyną z Sehnbergów[1].
Upamiętnienie
edytuj5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy (19 marca 1931)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi (11 lipca 1938)[7]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 736.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 474.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 352.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 160, poz. 288 „za zasługi na polu organizacji i propagandy sportu polskiego”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004. ISBN 83-9136-63-9-1.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin - Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912–2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 141.