Polskie liternictwo znaków drogowych
Polskie liternictwo znaków drogowych – geometryczny krój pisma przeznaczony do wykonywania napisów na znakach drogowych pionowych w Polsce, zgodnie z załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz.U. z 2019 r. poz. 2311). Określa on konstrukcje cyfr, wszystkich liter alfabetu polskiego oraz literę v (nie zostały uwzględnione litery q i x), a także następujące znaki przestankowe: dywiz, nawias okrągły, przecinek, kropka, wykrzyknik.
Autorem kroju jest Marek Sigmund, który wykonał projekt na zamówienie władz państwowych w 1975 roku przy okazji wdrażania „Instrukcji o znakach i sygnałach drogowych”. Krój powstał w sześć tygodni. Według założeń projektanta liternictwo pisma uwzględniało tworzenie napisów na tablicach metodą odręczno-szablonową[1][2].
Krój ten obarczony jest wadą braku czytelności tekstu o zmniejszonej wielkości przy próbie odczytania go podczas jazdy z dużą prędkością[3][4].
Wersje elektroniczne edytuj
Dostępne są trzy fonty odwzorowujące liternictwo znaków drogowych, z czego dwa są dostępne na licencji freeware do użytku niekomercyjnego[3]:
- Liternictwo Drogowe – rozprowadzany przez współpracującą z Ministerstwem Infrastruktury firmę Centrum Rozwoju Explotrans S.A. Jest ściśle zgodny z rozporządzeniem. Przeznaczony jest głównie dla producentów znaków drogowych.[5]
- Tablica drogowa – opracowany w 2001 r. przez Grzegorza Klimczewskiego. Zawiera wszystkie znaki pisarskie uwzględnione w rozporządzeniu oraz dodatkowe (w tym nieuwzględnione litery q i x). Niektóre nieuwzględnione znaki (m.in. cudzysłów, pytajnik, procent) zostały zastąpione symbolami strzałek. Pierwotnie był to font płatny, obecnie jest rozpowszechniany na licencji freeware do użytku niekomercyjnego.[6]
- Drogowskaz – opracowany w 2006 r. przez Emila Wojtackiego. Zawiera oprócz znaków pisarskich uwzględnionych w rozporządzeniu także inne zaprojektowane w stylu oryginalnego kroju pisma, w tym abrewiatury i szeroki zestaw liter diakrytyzowanych używanych w różnych językach. Rozpowszechniany jest na licencji freeware do użytku niekomercyjnego.
- W droge — czcionka opracowana w 2011 r. przez Open Source Publishing, przez zdigitalizowanie znaków we Wrocławiu.[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Marian Misiak. Pismo Drogowe. „FUTU Paper”. 10/2013, s. 25, październik 2013.
- ↑ Instrukcja o znakach i sygnałach na drogach. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1975.
- ↑ a b Ralf Herrmann: Traffic Sign Typefaces: Poland. opentype.info, 2008-07-08. [dostęp 2011-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Zobacz zdjęcie tablicy zapowiadającej węzeł na Południowej Obwodnicy Warszawy. Tekst informacji dotyczącej zamieszczonego na znaku ograniczenia tonażu jest ledwo czytelny w porównaniu z pozostałą treścią drogowskazu.
- ↑ Liternictwo Drogowe – Czcionka TTF v4.1. explotrans.com.pl, 2010-06-19. [dostęp 2011-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-25)]. (pol.).
- ↑ Fonty PL Luc Devroye [online] (ang.).
- ↑ W Droge z Open Source Publishing
