Polytechnisches Journal
Polytechnisches Journal (od 1874 Dinglers Polytechnisches Journal) – pierwsze niemieckie czasopismo techniczne[1], wydawane w latach 1820–1931 przez wydawnictwo Cotta w Stuttgarcie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres | |
| Wydawca |
Cotta’sche Verlagsbuchhandlung |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
Inicjatorem i pierwszym redaktorem czasopisma był Johann Gottfried Dingler (1778–1855), augsburski farmaceuta, chemik, technolog i fabrykant (współwłaściciel firmy „Dingler & Arnold”)[2], który opisał swój pomysł wydawania comiesięcznych broszur w liście skierowanym 27 czerwca 1819 do znanego już wtedy wydawcy ze Stuttgartu, jakim był baron Johann Friedrich Cotta[3]. Po półrocznych negocjacjach, np. w kwestii czy ilustracje powinny być wykonywane w technice litograficznej czy miedziorytniczej[4], w końcu grudnia 1819 doszli oni do porozumienia[5]. Pierwszy zeszyt miał być wydrukowany 15 stycznia, jednak tego terminu nie udało się dotrzymać[6]. Ostatecznie Polytechnisches Journal ukazał się w kwietniu z artykułem wstępnym J. G. Dinglera, w którym wyraził on zdziwienie iż dotychczas w Niemczech nie istniało czasopismo poświęcone wiedzy politechnicznej, naukom przyrodniczym, chemii, mineralogii, botaniki, rolnictwa, mechaniki i handlu, przedstawił zamiar zapełnienia luki w tej dziedzinie zgodnie z potrzebami przemysłowców, kupców, hodowców, rzemieślników i ogółu ludzi wykształconych oraz wyraził nadzieję, że przedsięwzięcie się powiedzie przy życzliwym zainteresowaniu czytelnków[7]. Niestety, wbrew tym oczekiwaniom przedsięwzięcie początkowo przynosiło wydawcy straty, spowodowane słabą sprzedażą (337 sprzedanych egzemplarzy w 1820), ale z czasem Polytechnisches Journal osiągnął pozycję jednego z najpopularniejszych czasopism w Niemczech (1724 egzemplarzy sprzedano w 1854)[8]. Według założeń miano rocznie wydawać 12 zeszytów, składających się na cztery tomy[4]. Pierwotnie planowana jako comiesięczna, jednak z czasem, w związku z różnymi problemami, częstotliwość wydawania kolejnych zeszytów nie zawsze była regularna, a w październiku 1825 Dingler przedstawił nawet wydawcy projekt wydawania Polytechnisches Journal jako gazety codziennej, co motywował szybkim rozwojem techniki[9].
,_Dinglers_Polytechnisches_Journal,_74._Jg.,_288._Bd,_Heft_4,_Stuttgart_28._April_1893,_J.G._Gotta%27schen_Buchhandlg.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ H. Hilz, Technische Werksbüchereien in deutschen Grossunternehmen 1870 bis 1990, s. 83
- ↑ I. R. Lauterbach, Dinglers Polytechnisches Journal, s.42
- ↑ F. Fischer, Dinglers Polytechnisches Journal bis zum Tode seines Begründers (1820-1855), (w:) „Archiv für Geschichte des Buchwesens” 15 (2007), s. 1036
- ↑ a b I. R. Lauterbach, op.cit., s.44
- ↑ F. Fischer, op. cit., s. 1038
- ↑ ibidem, s. 1066
- ↑ http://dingler.culture.hu-berlin.de/journal/preface/pj001
- ↑ OPUS 4 | Dinglers Polytechnisches Journal bis zum Tode seines Begründers (1820-1855). [dostęp 2019-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-15)].
- ↑ F. Fischer, op. cit., s. 1070
Źródła
edytuj- Franz Fischer: Dinglers Polytechnisches Journal bis zum Tode seines Begründers (1820-1855), (w:) „Archiv für Geschichte des Buchwesens” 15 (2007), ss. 1027–1142. [dostęp 2019-05-14]. – plik pdf do pobrania z bazy Goethe-Universität (niem.)
- Helmut Hilz: Technische Werksbüchereien in deutschen Grossunternehmen 1870 bis 1990, (w:) „Ferrum : Nachrichten aus der Eisenbibliothek” 78 (2006), ss. 82–92. [dostęp 2019-05-14]. – plik pdf do pobrania z bazy ETH Zurich e-periodica (niem.)
- Irene R. Lauterbach: Dinglers Polytechnisches Journal, (w:) „Geschichte der Pharmazie”, 65 (2013), S. 42–47. [dostęp 2019-05-14]. – plik pdf do pobrania z bazy Technische Universität Braunschweig (niem.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Retrodigitalisierung des Polytechnischen Journals. [dostęp 2019-05-14].
- Dingler Online (Polytechnisches Journal 1820–1931 online). [dostęp 2019-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)].
- Dinglers polytechnisches journal w bazie Hatchitrust Digital Library. [dostęp 2019-05-14].
- Wikisource (niem.)