Postcommunio

Postcommunio - to modlitwa, odmawiana przez kapłana po zakończeniu obrzędu Komunii Świętej. Teksty modlitw znajdują się w Mszale. Należy zauważyć, że przyjęcie Pana Jezusa w Komunii Świętej powinno być związane z modlitwą - rozmową z Panem. Modlitwa ta powinna składać się z dwu części, zgodnie z wymową Listu do Filipian 2: a/. Najpierw łączymy się z Jezusem w tajemnicy Jego uniżenia, Jego Ofiary, dziękując Mu za Jego miłość bezgraniczną, za miłość aż po Krzyż, o której mówi święty Paweł w Flp 2,6-8

  6 On, istniejąc w postaci Bożej, 
    nie skorzystał ze sposobności, 
    aby na równi być z Bogiem, 
  7 lecz ogołocił samego siebie, 
    przyjąwszy postać sługi, 
    stawszy się podobnym do ludzi. 
    A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, 
  8 uniżył samego siebie, 
    stawszy się posłusznym aż do śmierci - 
    i to śmierci krzyżowej.

b/. Potem łączymy się z Jezusem w tajemnicy Jego uwielbienia, o czym dalej w liście Pawłowym:

   9 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
     i darował Mu imię 
     ponad wszelkie imię, 
  10 aby na imię Jezusa 
     zgięło się każde kolano
     istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 
  11 I aby wszelki język wyznał, 
     że Jezus Chrystus jest PANEM - 
     ku chwale Boga Ojca.

W praktyce katolickiej daje się zauważyć, że wierni często nie dostrzegają różnicy pomiędzy czasem uwielbienia Boga w tajemnicy Jego uniżenia a czasem uwielbienia Go w tajemnicy Jego wywyższenia. Jeśli zaś akcentuje się w danej wspólnocie wyłącznie wymiar chwalebny, to skutkiem tego jest niedostrzeżenie Mszy Świętej jako prawdziwego uobecnienia Męki Pana. Znalazło to zdecydowaną krytykę w Encyklice Jana Pawła II, "Ecclesia de Eucharistia", nr 48.