Potyczka pod Stefanówką
Potyczka pod Stefanówką – potyczka stoczona 2 lipca 1944 roku w Stefanówce między oddziałem Armii Krajowej a oddziałami Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich.
| II wojna światowa | |||
| Czas |
2 lipca 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
Próba likwidacji oddziału „Cienia” | ||
| Wynik |
wygrana Armii Ludowej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Przebieg starcia edytuj
We wsi Stefanówka kwaterował oddział Armii Ludowej dowodzony przez Bolesława Kaźmiraka „Cienia”. Po wydarzeniach w Owczarni w maju 1944 r., w czerwcu tego samego roku rzekomo sąd AK wydał wyrok na „Cienia” i jego oddział. Skutkiem tego, w trzeciej dekadzie czerwca grupa oficerów AK podobwodu „C” obwodu Puławy Armii Krajowej w składzie: por. Eugeniusz Kotlarski – „Jastrzębski”, ppor. Witold Andrzejewski – „Waleniak” ruszyła w pościg za „Cieniem” i jego oddziałem z zamiarem jego likwidacji[1]. Doszło do kilku starć m.in. pod Marynopolem i Bożą Wolą[2]. W czerwcu 1944 w Wandalinie „Cień” zamordował 3 żołnierzy AK z oddziału Bolesława Frańczaka „Argila”: por. Eugeniusza Kotlarskiego „Jastrzębia” z Urzędowa oraz podchorążych Henryka Golińskiego i Władysława Jagiełły. Jednak najkrwawsze wydarzenie rozegrało się w Stefanówce.
2 lipca 1944 roku partyzanci OP IV/15 pp pod dowództwem por. Bolesława Frańczaka „Argila” – jak obliczono w sile 400 ludzi (pospolitego ruszenia) uzbrojonych w broń maszynową – w tym jeden CKM – napadły w Stefanówce na śpiących żołnierzy AL z oddziału „Cienia” i żołnierzy BCh z oddziału szkoleniowego Józefa Pacyny ps. „Chrzestny[3][4]. Napadnięci żołnierze AL i BCh zaczęli się bronić i przyjęli narzuconą im walkę. Ogólny bilans tej bratobójczej walki to 52 osoby zabite. W tym znaczna większość od własnego CKM-u i od własnej broni[1]. Natarcie załamało się. „Argil” stracił 13 ludzi, oddział AL o kilku mniej[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Tadeusz Kosowski, Tragiczne wydarzenia na Lubelszczyźnie (m. in. w Owczarni i Stefanówce), „Głos Kombatanta Armii Ludowej”, 1 (146), Warszawa, luty 2006, s. 13, 14, ISSN 1233-6067.
- ↑ Ireneusz Caban, Oddziały partyzanckie AK 15 pp. "Wilków" (Lublin, 1994), s. 163; Marek Jan Chodakiewicz, Narodowe Siły Zbrojne..., s. 167-171; Marek Jan Chodakiewicz, Akcja Specjalna..., cz. 2, s. 63-64.
- ↑ Marcin Kasprzycki, Oświadczenie kpt. Józefa Muniaka, funkcjonariusza Departamentu III Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, „Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989”, 1 (7), Rzeszów: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2009.
- ↑ Jerzy Ślaski, Żołnierze Wyklęci, Józef Pacyna trafnie przewidując, czyje będzie wkrótce na wierzchu, właśnie wtedy zmienił barwy organizacyjne..
- ↑ Jerzy Ślaski, Żołnierze Wyklęci, 2000.