Powstanie Batawów – bunt germańskiego plemienia Batawów przeciwko Rzymianom w latach 69–70 n.e.

Powstanie Batawów
Ilustracja
Terytoria Batawów (Belgia)
Czas

6970 n.e.

Miejsce

Germania Inferior

Terytorium

Belgia

Wynik

zwycięstwo Rzymian

Strony konfliktu
Rzymianie Batawowie, Chattowie, Brukterowie, Tenkterowie
Dowódcy
Marek Hordeoniusz Flakkus, Kwintus Petyliusz Cerialis Gajusz Juliusz Cywilis
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

W sierpniu 69 r. n.e. na ziemiach Germanii Inferior doszło do wybuchu powstania Batawów przeciwko władzy rzymskiej na tym obszarze. Na czele rebelii stanął Juliusz Cywilis pochodzący z Batawii, dowódca jednej z kohort wojsk pomocniczych. Wykorzystując trwające pod Cremoną walki pomiędzy Wespazjanem a Witeliuszem, oddziały Batawów pomaszerowały w kierunku miasta Bonna (obecne Bonn) a następnie otoczyły oddziały rzymskie w obozie pod Castra Vetera (w pobliżu dzisiejszego Xanten). Wysłane na pomoc wojska rzymskie pod wodzą Marka Flakkusa podjęły zwycięską kampanię po drodze pokonując sprzymierzonych z Batawami Chattów, którzy zagrozili rzymskim bazom nad Renem. W czasie Saturnaliów (17–23 grudnia) Flakkus został jednak zamordowany przez zwolenników Witeliusza a jego miejsce zajął wkrótce Kwintus Cerialis.

Tymczasem do sił powstańczych dołączyły niektóre plemiona galijskie (m.in. Trewerowie i ich wodzowie Juliusz Klassykus, Juliusz Tutor i Tulliusz Walentynus oraz Lingonowie pod wodzą Juliusza Sabinusa), które wykorzystały panujące walki do plądrowania okolicznych terenów. Germanie uzgodnili też z Rzymianami ich wymarsz z obozu w Castra Vetera. Nie dotrzymali jednak słowa, mordując większość wycofujących się z obozu legionistów.

W wyniku walk zniszczeniu uległa linia obronna granic imperium rzymskiego od Morza Północnego do górnego Dunaju. Spalone zostały fortece legionowe w Casta Vetera, Novaesium (obecnie Neuss), Bonna, Moguntiacum (obecnie Moguncja) i w Argentoratum (obecnie Strasburg). Poza tym zniszczeń doznały pomniejsze fortece i kasztele w Valkenburg, Rheingönheim, Hüfingen (starożytne Brigobanne), Tuttlingen, Hofheim, Wiesbaden (starożytne Mattiacum) i Kastel[1].

W roku 70 n.e. pomimo przyłączenia się do powstania plemion Brukterów oraz Tenkterów, Germanie ponieśli klęski w bitwach pod Augusta Treverorum (Trewir) oraz Castra Vetera (lipiec 70 n.e.). W trakcie wycofywania się za Ren, ponieśli kolejne porażki pod Arenacium, Batavodurum, Grinnes oraz Vada. Porażki te zmusiły Batawów do kapitulacji. Z biegiem czasu większość plemion germańskich uległa romanizacji.

Bitwy Powstania Batawów

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Boruch 2010 ↓, s. 27.

Bibliografia

edytuj
Źródła
Opracowania