Prawo rycerskie – w dawnej Polsce ogół szczególnych uprawnień i obowiązków (zwłaszcza obowiązek służby wojskowej) rycerza-szlachcica, związany z posiadaniem przezeń ziemi. Do uprawnień zalicza się:

  1. prawo do wykupu przez władcę w razie popadnięcia w niewolę
  2. prawo do odszkodowania za straty poniesione w czasie wyprawy wojennej
  3. prawo żądania wynagrodzenia za wyprawę za granicę kraju
  4. prawo dziedziczenia ziemi w linii bocznej (później również kobiety)
  5. brak obowiązku ogłaszania zapowiedzi przed ślubem.

Bibliografia

edytuj