Programowanie agentowe

Ten artykuł od 2020-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Programowanie agentowe – kolejny poziom abstrakcji programowania, wyższy od abstrakcji programowania obiektowego. Polega on na tworzeniu agentów (ang. Software Agent).

Programowanie agentowe różni się od obiektowego tym, że każdy agent musi być przygotowany na otrzymanie błędnych danych od innego agenta, lub nieotrzymanie ich w ogóle. W programowaniu obiektowym zakłada się, że każdy obiekt zwróci poprawne dane.
W programowaniu agentowym normalną i pożądaną sytuacją jest, żeby kilka agentów wykonywało to samo obliczenie, na wypadek, gdyby niektóre z nich zwróciły błąd. W programowaniu obiektowym tylko jeden obiekt wykonuje dane obliczenie, a dublowanie obliczeń to marnowanie mocy procesora.
System agentowy często zwraca wynik przybliżony lub obarczony prawdopodobieństwem błędu. Rozmaite techniki mają na celu eliminację tego stanu rzeczy. W programowaniu obiektowym czyni się założenie, że wszystkie wyniki są poprawne, a za ich dokładność odpowiadają inne elementy systemu komputerowego (np. sprzęt).

Systemy agentowe są naturalnie przystosowane do uruchamiania w dużych lub niepewnych środowiskach, np. w sieciach komputerowych, gdzie może zajść awaria łącza, awaria komputera lub ktoś może sabotować obliczenia wysyłając błędne dane. Systemy agentowe nie wymagają zsynchronizowanego zegara, umożliwiają płynne zwiększanie lub zmniejszanie ilości pamięci i procesorów, na których są uruchamiane (bez przerywania obliczeń), tolerują opóźnienia komunikacji i wykorzystują możliwości środowisk heterogenicznych.

Właściwości agentów można w pełni wykorzystać jeśli zostaną połączone w zespoły nazywane Systemami wieloagentowymi (ang. Multi Agents System).

Uwaga: Nie należy mylić programowania agentowego z modelowaniem agentowym, czyli ABM (Agent Base Modeling), które zwykle wykonywane jest w paradygmacie obiektowym.