Przebicie główki
Przebicie główki – operacja pomniejszająca objętość płodu wykonywana na żywym lub martwym płodzie, polegająca na wewnątrzmacicznym otwarciu główki, co powoduje wypłynięcie mózgu. Daje to zmniejszenie wymiarów czaszki i umożliwia przejście główki przez kanał rodny. Jego konsekwencją jest usunięcie zagrożenia życia i zdrowia matki jednak wiąże się ze śmiercią płodu.
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Wskazania edytuj
Wskazaniem do operacji jest wodogłowie u żywego płodu.
W praktyce klinicznej ta procedura wykonywana jest rzadko i tylko w powyższym wskazaniu, jeśli zachodzi "występujące w danej chwili, niemożliwe do usunięcia innym sposobem zagrożenie matki i matka nie sprzeciwia się przebiciu główki" (Ebermayer). Wówczas położnik jest prawnie chroniony.
Wstępne warunki edytuj
Rozwarcie ujścia szyjki macicy na 2 palce (3 cm).
Przeciwwskazaniem do procedury nie jest niezupełne rozwarcie ujścia szyjki macicy, jak to ma miejsce w kraniotrakcji.
Etapy (wg Stoeckela) edytuj
- Unieruchomienie główki od zewnątrz
- Wprowadzenie ręki do pochwy w celu odszukania miejsca przebicia
- Przebicie główki
- Rozdrobnienie tkanki mózgowej za pomocą zębatych kleszczy i jej wypłukanie
Przebicie czaszki i wypłukanie mózgu stanowi zakończenie zabiegu oraz usuwa zagrożenie życia i zdrowia matki.
Często przebicie główki musi być połączone z kraniotrakcją, która z reguły jest bardzo trudnym zabiegiem.
Można odczekać do wystąpienia samoistnego porodu. Dobra czynność skurczowa macicy może spowodować szybkie samoistne urodzenie się wymóżdżonej główki.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Joachim W. Dudenhausen: Położnictwo praktyczne i operacje położnicze. Warszawa: PZWL, 2010, s. 363-365. ISBN 978-83-200-4032-6.