Kraniotrakcja
Kraniotrakcja – jedna z operacji pomniejszających objętość płodu, polega na zaciśnięciu przebitej czaszki za pomocą kranioklastu (cranioclasia) i wydobyciu płodu za przebitą główkę.
 Kranioklast Brauna | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Wstępne warunki edytuj
- ujście szyjki macicy musi być rozwarte ≥ 6-7 cm
- sprzężna prawdziwa ≥ 6 cm
Wykonanie edytuj
Wykonanie kraniotrakcji jest 6-etapowe z zastosowaniem kranioklastu Brauna.
Kranioklast Brauna składa się z 2 części:
- łyżki wewnętrznej - masywnej części o rowkowanej powierzchni
- łyżki zewnętrznej - części z okienkiem, o gładkiej powierzchni
Etapy:
- Wprowadzenie łyżki wewnętrznej przez otwór po przebiciu główki
- Wprowadzenie zewnętrznej, okienkowatej łyżki możliwie najwyżej na twarzyczkę
- Złożenie łyżek w zamku
- Kontrola nałożenia kranioklastu (głębokość w czaszce, przypadkowe ujęcie szyjki macicy/pochwy)
- Zamknięcie kranioklastu i skręcenie zamka
- Wykonanie trakcji
Sytuacje szczególne edytuj
Płód zmacerowany edytuj
U płodów zmacerowanych często nie udaje się założyć kranioklastu lub kranioklast łatwo się odrywa. W takim przypadku na czaszkę płodu zakłada się klemy Collina lub stosuje się kleszcze kostne Boero.
Następująca główka edytuj
Jeśli w położeniu miednicowym główka zostaje zatrzymana nad wchodem miednicy to płód można uratować tylko za pomocą rękoczynu Martina-Wieganda-von Winckela. Jeśli główka nie może wstawić się do wchodu miednicy, to należy przebić następującą główkę. Zabieg ten jest trudny ze względu na grube części miękkie okolicy szyi.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Joachim W. Dudenhausen: Położnictwo praktyczne i operacje położnicze. Warszawa: PZWL, 2010, s. 365-368. ISBN 978-83-200-4032-6.
