Przekroczyć próg nadziei
Przekroczyć próg nadziei – wywiad, w której Jan Paweł II odpowiada na pytania włoskiego dziennikarza Vittoria Messoriego.
Autor | |||
---|---|---|---|
Tematyka | |||
Typ utworu | |||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania |
1994 | ||
Pierwsze wydanie polskie | |||
Data wydania polskiego |
1994 | ||
Wydawca |
Redakcja Wydawnictw KUL | ||
|
Do czasu wydania Przekroczyć próg nadziei nie było zwyczaju, aby głowa Kościoła katolickiego wydawała pod swoim imieniem osobiste refleksje na temat wiary, historii, kultury i własnego życia. Książka została sprzedana w 20 mln egzemplarzy[1].
Tematyka edytuj
Jan Paweł II mówi o Kościele, religii, problemach współczesnego świata. Głównym zamiarem Ojca Świętego jest zaproszenie współczesnego człowieka do tego, aby przekroczył próg nadziei, to znaczy wyszedł z obszaru smutku, zwątpienia, agnostycyzmu i wszedł w obszar nadziei, gdzie działa Bóg w Osobie Jezusa Chrystusa. Jan Paweł II jest świadomy rozlicznych zniewoleń i trudności, które nie pozwalają wielu ludziom uczynić tego odważnego kroku. Papież jest wobec nich cierpliwy.
Chrześcijańska mistyka a buddyzm edytuj
Jednym z pytań zadanych papieżowi było zagadnienie buddyzmu, jako systemu zbawczego oraz jego technik medytacyjnych i mistycznych, atrakcyjnych dla ludzi Zachodu. Papież przyznał, że czasem porównuje się doświadczenie nirwany w buddyzmie do kontemplacji chrześcijańskiej, zwłaszcza w odniesieniu do drogi oczyszczenia wiary nauczanej przez Jana od Krzyża. Według Papieża różnica jest w tym, że droga opisywana przez hiszpańskiego Doktora Kościoła nie prowadzi do oderwania od samego siebie, lecz do tego, by zjednoczyć się z osobowym Bogiem. W oświeceniu buddyjskim nie ma mowy o przybliżaniu się do Boga, gdyż buddyzm jest w dużym stopniu systemem ateistycznym. Chrześcijańska droga do zjednoczenia z Bogiem nie dokonuje się jedynie przez oczyszczenie, ale przede wszystkim przez miłość – w życiu wierzącego działa żywy płomień miłości, jak nazwał hiszpański mistyk swoje główne dzieło[2]. Papież stwierdził, że kontemplacja chrześcijańska, do której prowadzi doktryna Jana od Krzyża, dokonuje się na poziomie nadprzyrodzonym, podczas gdy refleksje buddyjskie dotyczą poziomu przyrodzonego, dlatego właściwie mówiąc:
Mistyka karmelitańska zaczyna się w tym miejscu, w którym kończą się rozważania Buddy i jego wskazówki dla życia duchowego[3].
Opinie papieża na temat buddyzmu spotkały się z krytyką środowisk buddyjskich, zarzucających mu niezrozumienie tematu i przypisywanie buddyzmowi nieprawdziwych poglądów. Zbiór krótkich polemik nauczycieli buddyjskich z tezami przedstawionymi przez papieża został wydany w Polsce jako Przekroczyć próg mądrości[4].
Przypisy edytuj
- ↑ PAP: Poezja to wielka pani. graspl.republika.pl. [dostęp 2011-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-29)].
- ↑ Żywy płomień miłości. [w:] Witryna Krakowskiej prowincji karmelitów bosych [on-line]. [dostęp 2011-12-14].
- ↑ Przekroczyć próg nadziei. s. 78.
- ↑ Jacek Sieradzan (red.), Przekroczyć próg mądrości: polemika z wypowiedziami papieża Jana Pawła II na temat buddyzmu zawartymi w jego książce "Przekroczyć próg nadziei" wraz z krótką antologią tekstów buddyjskich, Wydawnictwo EJB, 1997, ISBN 83-906641-5-1 (pol.).
Bibliografia edytuj
- Przekroczyć próg nadziei. Jan Paweł II odpowiada na pytania Vittoria Messoriego. Lublin: RW KUL, 1994, s. 165. ISBN 83-228-0395-8.
- Jacek Sieradzan: Przekroczyć próg mądrości: polemika z wypowiedziami papieża Jana Pawła II na temat buddyzmu zawartymi w jego książce "Przekroczyć próg nadziei" wraz z krótką antologią tekstów buddyjskich. Kraków: EJB, 1997, s. 126. ISBN 83-906641-5-1.