Elektrolit stały
Elektrolit stały, przewodnik superjonowy – ciało stałe charakteryzujące się wysokim przewodnictwem jonowym, powyżej 10-3 S·m-1. Przewodnictwo tych substancji może w pewnych warunkach osiągać wartości tak duże jak dla ciekłych elektrolitów.
Przykładem elektrolitu stałego jest jodek srebra w temperaturze powyżej 420 K (faza β), w którym małe kationy srebra mogą przemieszczać się w sieci tworzonej przez większe aniony jodu. Przemiana fazy α w fazę β polega na stopieniu podsieci srebra.
Przewodniki superjonowe są stosowane, między innymi, w ogniwach paliwowych.
Mechanizm przewodnictwa
edytujW elektrolitach stałych występują głównie wiązania jonowe, ale nie każdy kryształ jonowy może być elektrolitem. Przewodnictwo jonowe może osiągać wysoką wartość, jeśli zarówno koncentracja nośników ładunku, jak i ich ruchliwość jest wysoka. Ruch jonów w sieci krystalicznej jest możliwy dzięki istnieniu i przemieszczaniu się defektów sieci krystalicznej tworzących miejsca, które może zająć ruchliwy jon, oddzielone stosunkowo niewielkimi barierami potencjału.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Garbarczyk: Przewodniki superjonowe, związki interkalowane i nanojonika. [w:] wykład inauguracyjny [on-line]. Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, 2008. [dostęp 2014-04-22].
- Marcin Małys: Elementy Termodynamiki: Nowe materiały i ich zastosowania. [w:] wykład 10 [on-line]. Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, 2006. [dostęp 2014-04-22].