Konduktancja, przewodność elektryczna czynna – miara podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego, odwrotność rezystancji.

Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (S).

Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywności materiału (miary podatności materiału na przepływ prądu), z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:

gdzie:

  • – długość przewodnika,
  • – pole przekroju poprzecznego elementu,
  • (sigma) – konduktywność (przewodność elektryczna właściwa) materiału.

Powyższy wzór określony jest tylko dla układów makroskopowych. W przypadku układów mezoskopowych wielkość ta wyraża się inaczej. Dla idealnego drutu kwantowego wyraża się ona wzorem:

gdzie:

  • – ładunek elementarny,
  • stała Plancka,
  • – liczba otwartych kanałów.

W tym przypadku nie ma zależności wprost od geometrii układu, jedynie od liczby otwartych kanałów przewodności. Liczba ta z kolei zależy skokowo od rozmiarów poprzecznych przewodnika. Teorię opisującą to zjawisko podał Rolf Landauer (w roku 1957).

Zobacz też edytuj