Psałterz Harleya – angielski iluminowany manuskrypt z XI wieku, zawierający łaciński psałterz. Znajduje się w zbiorach Biblioteki Brytyjskiej (sygnatura Harley MS 603).

Psałterz Harleya
Ilustracja
Karta z psałterza
Oznaczenie

Harley MS 603

Data powstania

XI wiek

Miejsce powstania

skryptorium katedry w Canterbury (?)

Rodzaj

psałterz

Język

łacina

Rozmiary

380×310 mm

Liczba kart

73

Miejsce przechowywania

Biblioteka Brytyjska

Księga powstała prawdopodobnie w skryptorium katedry w Canterbury[1]. Ma wymiary 380×310 mm i liczy 73 pergaminowe karty in folio[2]. Zawiera niekompletny tekst Księgi Psalmów w przekładzie łacińskim, urywający się na psalmie 143[2]. Na podstawie analizy formalnej badacze wyróżnili rękę trzech różnych skrybów i ośmiu iluminatorów pracujących nad manuskryptem[1]. Tekst pisany jest minuskułą karolińską, w trzech kolumnach[2]. Psałterz ozdobiony jest frontyspisem z przedstawieniem Trójcy Świętej, dwoma ozdobnymi inicjałami ze scenami figuralnymi oraz ponad 100 wplecionymi w tekst ilustracjami wykonanymi głównie przy użyciu brązowego tuszu, inspirowanymi zdobieniami z Psałterza utrechckiego[1]. Program ikonograficzny księgi nie został dokończony, przy psalmach 67-100 nie wykonano żadnych ilustracji[1].

Psałterz został prawdopodobnie wykonany dla Æthelnotha, arcybiskupa Canterbury w latach ok. 1020-1038[1]. Na początku XVIII wieku księga stanowiła część kolekcji Roberta Harleya, a następnie jego syna Edwarda. Wdowa po Edwardzie Harleyu, Henrietta z d. Cavendish, podarowała psałterz swojej córce Margaret Bentinck, która w 1753 roku sprzedała go Muzeum Brytyjskiemu[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture. edited by Colum Hourihane. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 288-289.
  2. a b c d Detailed record for Harley 603. bl.uk. [dostęp 2015-02-11]. (ang.).