Pułk Piechoty im. Giuseppe Garibaldiego
Pułk Piechoty im. Giuseppe Garibaldiego – oddział piechoty sformowany we Włoszech w 1918 roku, w ramach Armii Polskiej we Francji, z jeńców armii austro-węgierskiej narodowości polskiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1918 |
| Rozformowanie |
1919 |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
W ostatnich dniach grudnia 1918 i na początku stycznia 1919 w obozie La Mandria z Polaków, którzy w walkach na froncie austriacko-włoskim i dostali się do niewoli włoskiej zorganizowano 12 kompanijny pułk piechoty im. Giuseppe Garibaldiego[1]. Pierwszą kompanię a potem I batalion organizował por. Marian Faff[2].
31 stycznia 1919 pułk złożył przysięgę[3], a 13 lutego otrzymał ufundowane przez społeczeństwo włoskie dwie chorągwie − jedną od miasta Mediolanu, drugą od miasta Bergamo. W czasie wręczenia obecny był między innymi włoski generał Michele Eraldo Rho. O uroczystości wręczenia chorągwi obszerne wzmianki zamieściły gazety turyńskie i mediolańskie[4].
22 lutego wysłano pułk do Francji, gdzie został podzielony i wcielony do jednostek armii francuskiej. Bataliony I i II z chorągwią miasta Mediolanu przydzielono do rezerwowego 358 pułku piechoty, a III batalion z chorągwią miasta Bergamo do 299 pułku piechoty. W ciągu kwietnia i maja wcielono do pułku 300 Poznaniaków – jeńców armii niemieckiej, 500 ochotników polskich z Ameryki i transport „królewiaków" –jeńców armii rosyjskiej, oswobodzonych przez Francuzów z niewoli niemieckiej[5]. Po ukończeniu demobilizacji 358 pułku piechoty, pozostali w nim tylko żołnierze polscy i ochotnicy francuscy. Dowództwo pułku objął ppłk armii francuskiej Maurycy Darnault[3].
Żołnierze pułku edytuj
| Dowódcy pułku | |||
|---|---|---|---|
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
| por. | Marcin Wachowski | XII 1918[1] – | |
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zakrzewski 2016 ↓, s. 47.
- ↑ Goliński 1927 ↓, s. 24.
- ↑ a b Zachuta 1992 ↓, s. 3.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 53.
- ↑ Weber 1928 ↓, s. 7.
Bibliografia edytuj
- Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Franciszek Goliński: 51 pułk piechoty strzelców kresowych. W: Brzeżany. Jednodniówka akademicka 1927. Inauguracyjne wydawnictwo Polskiego Akademickiego Koła Brzeżańczyków we Lwowie. Lwów: Polskie Akademickie Koło Brzeżańczyków, 1927, s. 24-25.
- Leon Grzegorz Szuchatowicz: Zarys historii wojennej 53-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Leopold Weber: Zarys historii wojennej 51-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
- Leszek Zachuta: 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych im. Giuseppe Garibaldiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-85621-10-5.