Wikipedia

Public Ethernet

Public Ethernet – technologia firmy Ericsson umożliwiająca masowe, szybkie i tanie dołączenie do szerokopasmowej sieci przez kabel optyczny, miedziany lub radio, każdego potencjalnego użytkownika w zależności od jego potrzeb. Dzięki zastosowaniu Ethernetu umożliwia współistnienie obecnych i przyszłych usług w sieciach publicznych oraz pozwala efektywnie wykorzystać zasoby sieciowe.

Public Ethernet zapewnia dostęp do internetu, telefonu oraz telewizji z jednego gniazdka. Rozwiązanie takie zwane jest Triple Play. Do multimedialnych aplikacji należą płatne przekazy telewizyjne PPV (Pay per View), emisje filmowe NVoD (Near VoD) z serwerów wideoteki oraz dostarczane w czasie rzeczywistym transmisje obrazowe na żądanie VoD (Video on Demand). Wszystkie te usługi uzupełnione o głos transmitowany w technologii VoIP stanowią obecnie podstawę aplikacji Triple Play. Operatorzy sieci miejskich nie tylko dostarczają usługi związane z Internetem, ale także dostęp do muzyki, filmów, wideoklipów, serwerów gier komputerowych oraz co ciekawszych i płatnych serwisów tematycznych lub przekazów telewizji cyfrowej. W porównaniu z tradycyjnymi technologiami wykorzystywanymi w telekomunikacji i telewizji kablowej rozwiązania Public Ethernet są tańsze zarówno w wydatkach na infrastrukturę jak i w eksploatacji.

Zasadniczym problemem aplikacji udostępnianych w sieciach ethernetowych jest zachowanie parametrów gwarantowanego poziomu jakości usług (QoS - Quality of Service), niezbędnego do pracy w czasie rzeczywistym. Instalowana w szkielecie sieci metropolitalnej technologia ATM (622 Mb/s) straciła pozycję lidera na rzecz szybkich, sprawdzonych i udokumentowanych standardami rozwiązań ethernetowych 1-10 Gb/s. Sukces Ethernetu w sieciach rozległych WAN sprawił, że infrastruktura sieci miejskich jest stopniowo zastępowana rozwiązaniami ethernetowymi o większych możliwościach przesyłowych, zwłaszcza że pojawiły się szczegółowe standardy dotyczące optycznych i miedzianych rozwiązań (10GbE).

Zalety edytuj

  • brak ograniczeń przepustowości kanałów dostępnych dla użytkowników,
  • niskie koszty eksploatacji oraz infrastruktury sieci Public Ethernet,
  • wykorzystanie Ethernetu do przesyłania danych,
  • możliwość łatwego wprowadzenia kolejnych usług,
  • łatwiejsze zarządzanie całą siecią.

Elementy sieci edytuj

  • CPE – urządzenia abonenckie
  • EDA – Ethernet DSL Access
  • FEA – Fiber Ethernet Access
  • Ethernet Aggregation And Transport

Oferowane usługi edytuj

  • telefonia
  • internet
  • telewizja
  • sieci prywatne
  • telewizja interaktywna
  • wirtualne wypożyczalnie filmów/muzyki
  • gry sieciowe

Do realizacji usług tej klasy potrzebne są większe szybkości przepustowości. Podstawowy kanał komunikacyjny użytkownika usługi VoD wymaga przepustowości 3-4 Mb/s. Dostęp do kilkudziesięciu aplikacji szerokopasmowych wymaga niekiedy przepustowości 1 Gb/s. Tanie połączenia o takiej przepustowości uzyskuje się za pomocą traktów światłowodowych, korzystających z technologii CWDM.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Public_Ethernet&oldid=62989691”