Puklerzniki
Puklerzniki[8] (Euphractinae) – podrodzina ssaków z rodziny Chlamyphoridae.
| Euphractinae | |||
| Winge, 1923[1] | |||
 Przedstawiciel rodziny – włosopuklerznik wrzaskliwy (Chaetophractus vellerosus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
puklerzniki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Euphractus Wagler, 1830 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[9][10].
Podział systematyczny edytuj
Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[11][9][8]:
- Euphractus Wagler, 1830 – puklerznik – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Euphractus sexcinctus Linnaeus, 1758 – puklerznik sześciopaskowy
- Chaetophractus Fitzinger, 1871 – włosopuklerznik
- Zaedyus Ameghino, 1889 – puklerzyk – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Zaedyus pichiy Desmarest, 1804 – puklerzyk różowy
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Acantharodeia Rovereto, 1914[12]
- Amblytatus Ameghino, 1902[13]
- Anutaetus Ameghino, 1902[14] – jedynym przedstawicielem byłAnutaetus circundatus Ameghino, 1902
- Chorobates Reig, 1958[15]
- Eodasypus Ameghino, 1894[16]
- Hemiutaetus Ameghino, 1902[17] – jedynym przedstawicielem byłHemiutaetus constellatus Ameghino, 1902
- Isutaetus Ameghino, 1902[17]
- Macroeuphractus Ameghino, 1887[18]
- Mazzoniphractus Carlini, Ciancio & Scillato-Yané, 2010[19] – jedynym przedstawicielem byłMazzoniphractus ingens Carlini, Ciancio & Scillato-Yané, 2010
- Neophractus Esteban & Nasif, 1996[20] – jedynym przedstawicielem byłNeophractus martae Esteban & Nasif, 1996
- Paleuphractus Kraglievich, 1934[21] – jedynym przedstawicielem byłPaleuphractus argentinus (Moreno & Mercerat, 1891)
- Paraeuphractus Scillato-Yané, 1975[22] – jedynym przedstawicielem byłParaeuphractus prominens (Moreno & Mercerat, 1891)
- Parutaetus Ameghino, 1902[23]
- Proeuphractus Ameghino, 1886[24]
- Prozaedyus Ameghino, 1891[25]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b H. Winge: Pattedyr-Slægter. T. 1: Monotremata, Marsupialia, Insectivora, Chiroptera, Edentata. Kobenhavn: Hagerup, 1924, s. 304. (duń.).
- ↑ F. Lahille. Contributions a l’étude des édéntes a bandes mobiles de la Republique Argentine. „Anales del Museo de La Plata”. Sección zoológica. 2, s. 8, 30, 1895. (fr.).
- ↑ a b R.I. Pocock. The External Characters of the South American Edentates. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 94 (4), s. 1031, 1924. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1924.tb03325.x. (ang.).
- ↑ J. Yepes. Los „Edentata” Argentinos. Sistemética y distribución. Trabajo final. „Revista de la Universidad de Buenos Aires”. 2 série. 5 (1), s. 30, 1928. (hiszp.).
- ↑ M. Weber: Die Säugetiere: Einführung in die Anatomie und Systematik der recenten und fossilen Mammalia. Jena: Gustav Fischer, 1928, s. 220. (niem.).
- ↑ Kraglievich 1934 ↓, s. 98, 101.
- ↑ G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 72, 1945. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 25. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 122. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Subfamily Euphractinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-30].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-26]. (ang.).
- ↑ C. Rovereto. Los estratos araucanos y sus fósiles. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 25, s. 108, 1914. (hiszp.).
- ↑ Ameghino 1902 ↓, s. 57.
- ↑ Ameghino 1902 ↓, s. 66.
- ↑ O.A. Reig. Notas para una actualizaddn del conodmiento de la fauna de la formaddn Chapadmalal. I. Lista faunistica preliminar. „Acta Geológica Lilloana”. 2, s. 250, 1958. (hiszp.).
- ↑ F. Ameghino: Énumération synoptique des espèces de mammifères fossiles des formations éocènes de Patagonie. Buenos Aires: Pablo E. Coni é Hijos, 1894, s. 173. (hiszp.).
- ↑ a b Ameghino 1902 ↓, s. 65.
- ↑ F. Ameghino: Apuntes preliminares sobre algunos mamíferos estinguidos del yacimiento de „Monte Hermoso” existentes en el „Museo La Plata”. Buenos Aires: El Censor, 1887, s. 19. (hiszp.).
- ↑ A.A. Carlini, M.R. Ciancio & G.J. Scillato-Yané: Middle Eocene – Early Miocene Dasypodidae (Xenarthra) of southern South America: biostratigraphy and palaeoecology. W: R.H. Madden, A.A. Carlini, M.G. Vucetich & R.F. Kay (redaktorzy): The Paleontology of Gran Barranca: Evolution and Environmental Change through the Middle Cenozoic of Patagonia. Cambridge: Cambridge University Press, 2010, s. 122. ISBN 978-0-521-87241-6. (ang.).
- ↑ G.I. Esteban & N.L. Nasif. Nuevos Dasypodidae (Mammalia, Xenarthra) del Mioceno tardío del Valle del Cajón, Catamarca, Argentina. „Ameghiniana”. 33, s. 328, 1996. (hiszp.).
- ↑ Kraglievich 1934 ↓, s. 57.
- ↑ G.J. Scillato-Yané. Nuevo genero de Dasypodidae (Edentata, Xenarthra) del Plioceno de Catamarca (Argentina). „Algunas consideraciones filogeneticas y zoogeograficas sobre los Euphractini. Actas de Congreso Argentino de Paleontologia y Bioestratigrafia”. 1 (2), s. 451, 1975. (hiszp.).
- ↑ Ameghino 1902 ↓, s. 62.
- ↑ F. Ameghino. Contribuciones al conocimiento de los mamíferos fósiles de los terrenos terciarios antiguos del Paraná. „Boletín de la Academia Nacional de Ciencias en Córdoba”. 9, s. 208, 1886. (hiszp.).
- ↑ F. Ameghino. Nuevos restos de mamíferos fósiles descubiertos por Carlos Ameghino en el eoceno inferior de la Patagonia austral. — Especies nuevas, adiciones y correcciones. „Revista Argentina de Historia Natural”. 1 (5), s. 327, 1891. (hiszp.).
Bibliografia edytuj
- F. Ameghino. Notices préliminaires sur des mammifères nouveaux des terrains crétacés de Patagonie. „Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Córdoba, República Argentina”. 17, s. 5–70, 1902. (hiszp.).
- L. Kraglievich: La antigüedad Plioceno de las faunas de Monte Hermoso y Chapadmalal, deducidas de su comparación con las que le precedieron y sucedieron. Montevideo: Imprenta El Siglo Ilustrado, 1934, s. 1–136. (hiszp.).