Rada Finansowa – ciało doradcze przy ministrze skarbu II Rzeczypospolitej, przewidziane ustawą z 17 grudnia 1921 o środkach naprawy państwowej gospodarki skarbowej[1], powołane 10 grudnia 1926, zgodnie z przepisami rozporządzenia Prezydenta RP o utworzeniu Rady Finansowej przy Ministrze Skarbu[2]. Składała się z 10 (później 14) członków, powoływanych przez prezydenta RP. Od 1930 nie zwoływana.

Była organem doradczym ministra skarbu w sprawach finansowych i ustawodawstwa skarbowego. Jej opinie nie były jednak wiążące.

Przypisy edytuj

  1. Dz.U. RP Nr 103, poz. 741.
  2. Dz.U. RP Nr 121, poz. 695.

Bibliografia edytuj

  • Zbigniew Landau, Rada Finansowa, w: Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, Warszawa 1981, s. 170.