Radosław Rusnak

Radosław Tomasz Rusnak (ur. 29 grudnia 1978 we Wrocławiu) – doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, historyk literatury polskiej, specjalista w zakresie literatury XVI-XVII wieku, wydawca, tłumacz.

Radosław Tomasz Rusnak

Radosław Rusnak
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1978 Wrocław
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej, literaturoznawstwo
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	2006 – literaturoznawstwo UWr
Habilitacja	2020 – literaturoznawstwo Uniwersytet Warszawski
adiunkt Uniwersytetu Warszawskiego
Wydział Polonistyki	Instytut Literatury Polskiej

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Danuty Siedzikówny „Inki” we Wrocławiu. W 2002 ukończył studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Tytuł zawodowy magistra filologii polskiej uzyskał na podstawie pracy magisterskiej pt. „Strage de gl' Innocenti” Giambattisty Marina w anonimowym polskim tłumaczeniu napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Ludwiki Ślękowej. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie literaturoznawstwo uzyskał w 2006 na podstawie rozprawy pt. Polskie przekłady tragedii Seneki od XVI do XVIII wieku na tle europejskim napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Ludwiki Ślękowej. W 2007 ukończył na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego studia magisterskie w zakresie filologii włoskiej. W 2020 r. na podstawie rozprawy „Elegii ksiąg czworo” Jana Kochanowskiego – w poszukiwaniu formuły zbioru (Warszawa 2019) uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie literaturoznawstwo.

Od 2008 zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Literatury i Kultury Epok Dawnych w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2010 zatrudniony tamże na stanowisku adiunkta. Członek redakcji półrocznika „Barok. Historia-Literatura-Sztuka”.

Zainteresowania naukowe

Zainteresowania naukowe Radosława Rusnaka koncentrują się wokół włosko-polskich związków literackich, dramatu renesansowego, twórczości Jana Kochanowskiego i edytorstwa literatury dawnej.

Życie prywatne

Mieszka na warszawskim Mokotowie.

Ważniejsze publikacje

• „Żywot Józefa” Mikołaja Reja dramatem o naturze miłości, w: Mikołaj Rej w pięćsetlecie urodzin. Studia literaturoznawcze, red. J. Sokolski, M. Cieński, A. Kochan, Wrocław 2007.
• Seneka-Kochanowski, Kochanowski-Seneka, „Pamiętnik Literacki” 99 (2008), z. 3, s. 35-55.
• Seneca noster. Część I: Studium o dawnych przekładach tragedii Seneki Młodszego, Warszawa 2009, ss. 347.
• F. Furlan, Dwujęzyczność Leona Battisty Albertiego, tł. R. Rusnak, „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” 53 (2009), s. 89-108.
• Cztery staropolskie wersje Senecjańskiej pieśni „Quis vos exagitat furor”, „Pamiętnik Literacki” 2011, nr 4, s. 59–79.
• „Virgo contra virum”. Kategoria płci w „Pentesilei” Szymona Szymonowica, w: Wojny, bitwy i potyczki w kulturze staropolskiej, red. W. Pawlak, M. Piskała, Warszawa 2011.
• Giambattista Marino – Anonim, O zabiciu Młodzianków, wyd. Radosław Rusnak, Warszawa, Instytut Badań Literackich, 2012, ss. 412.
• J. Krajewski, Chimera albo historyja o jej zwalczeniu (1604), oprac. J. Kroczak i R. Rusnak, w: „Umysł stateczny i w cnotach gruntowny”. Prace edytorskie dedykowane pamięci Profesora Adama Karpińskiego, red. naukowa R. Grześkowiak, R. Krzywy, Warszawa 2012, s. 57-73.
• Wątki Trissińskie w „Cabirii” (1914) Giovanniego Pastrone, superprodukcji wloskiego kina niemego, w: Pamięć i zapomnienie w dawnych literaturach romańskich, red. W. K. Pietrak, K. A. Kula, Łódź 2013.
• Jan Alan Bardziński — dominikanin, kaznodzieja, tłumacz. Próba nakreślenia sylwetki twórczej, „Tematy i Konteksty” 4(9) (2014), s. 203-224.
• Parenetyczny aspekt starotestamentalnych adaptacji pióra Samuela Dowgirda z Pogowia, „Barok. Historia-literatura-sztuka” 43 (2015), nr 1.
• Krzysztof Stanisław Zawisza, Miłość bez odmiany mocna jako śmierć, oprac. Radosław Rusnak, Warszawa, Sub Lupa, Warszawa 2015, ss. 160.
• Męczeństwo siedmiu braci machabejskich i ich matki w świetle chrześcijańskiej tradycji hagiograficznej, „Tematy i Konteksty” 6 (11) (2016), s. 91-125.
• Kwestia społecznej roli kobiety jako niedoceniony problem dramatu późnego renesansu w Polsce, w: Od mistyczki do komediantki. Kobiety Europy epok dawnych — źródła i perspektywy, red. J. Godlewicz-Adamiec, P. Kociumbas, M. Sokołowicz, Warszawa 2016.
• Stanisław Morsztyn, Hippolit. Andromacha, wyd. Michał Bajer, Radosław Rusnak, Warszawa, Instytut Badań Literackich, 2016, ss. 399.
• Gian Giorgio Trissino, Sofonisba, przeł. Radosław Rusnak, w: Dramaturgia włoska XVI wieku, red. Jolanta Dygul, Marta Wojtkowska-Maksymik, Warszawa 2017.
• Fraszka „Na Historyją trojańską” (II 74) Jana Kochanowskiego: niejasności, znaki zapytania, „dubia”, „Pamiętnik Literacki” 109 (2018), z. 4, s. 111-118.
• Lukian z Samosaty, Jan Alan Bardziński, Tragedyja o podagrze, wyd. R. Rusnak, „Barok” 2018, nr 49–50, s. 215–246.
• „O, jakie nieszczęśliwe niewiasty się rodzą”. „Jeftes” Buchanana-Zawickiego na tle szesnastowiecznych sporów o godność kobiety, [w:] Biblia w dramacie, red. E. Jakiel, Gdańsk 2018.
• „Elegii ksiąg czworo” Jana Kochanowskiego – w poszukiwaniu formuły zbioru, Warszawa 2019.
• Na co zmarła Orszula Kochanowska? O interpretacyjnym potencjale jednej metafory, „Pamiętnik Literacki” 111 (2020), z. 2, s. 183–188.
• “The Lord of Grief and Comfort is but One”: Thoughts on the Biblical Language in Jan Kochanowski’s Poetry, w: Beyond Devotion Religious and Literary Communities in the 16th and 17th Century Polish-Lithuanian Commonwealth. Texts and Contexts, eds. Łukasz Cybulski, Kristina Rutkovska, Göttingen, Vandenhoeck & Ruprecht, 2022, s. 39-63.
• Zygmunt II August i kultura jego czasów. W pięćsetlecie urodzin ostatniego Jagiellona na polsko-litewskim tronie, red. Radosław Rusnak, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2022.
• Warneńczyk uwielbiony, czyli o miejscu "Fragmentum XXI" względem "Satyra" i innych politycznych utworów Jana Kochanowskiego, [w:] Zygmunt II August i kultura jego czasów. W pięćsetlecie urodzin ostatniego Jagiellona na polsko-litewskim tronie, red. R. Rusnak, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2022, s. 230-261.