Radzic

Radzic (Radzicz) – polski herb szlachecki z nobilitacji, cz. Kotwica odm.

Opis herbu

W polu czerwonym kotwica srebrna między dwiema takimiż gwiazdami.

Klejnot dwa skrzydła orle: srebrne z gwiazdą czerwoną, czerwone z gwiazdą srebrną.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany pierwotnie Janowi Cerasimo 16 maja 1556 przez cesarza Ferdynanda I, w Polsce nadany synom Jana – Janowi i Samuelowi Kirsteinom 14 lutego 1578^[1].

Etymologia

Nazwa nierozpoznana, być może przezwiskowa^[1].

Herbowni

Bonowski, Hoffer, Radzic, Radzicz, Szymkowski.

Rosyjski heraldyk Aleksander Borysowicz Łakier, w swojej książce Heraldyka rosyjska z 1855 roku przytacza nazwiska rosyjskiej szlachty, która przejęła niektóre polskie herby. Wśród nich jest Radzic. Autor nie wyjaśnia, w jaki sposób zachodziło takie przejmowanie. Pewne jest, że kilka polskich rodzin osiadło w Rosji. Rdzennie rosyjskie rody mogły zaś przyjmować polskie herby na zasadzie upodobniania wizerunków własnych. Herbem Radzic miały według Łakiera pieczętować się rodziny:

Baszmakow, Butrimow, Gordieiew, Islienjew, Kaszkin, Kokoszkin, Koptiew^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 248. ISBN 83-7181-217-5.
↑ Aleksander Borysowicz Łakier: Russkaja geraldika. St. Petersburg: KNIGA, 1855, s. 465-466 /art. 245/ XXII tabl.. (ros.).

Bibliografia

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Herb Radzic z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

[Szymański-1] Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 248. ISBN 83-7181-217-5.

[Łakier-2] Aleksander Borysowicz Łakier: Russkaja geraldika. St. Petersburg: KNIGA, 1855, s. 465-466 /art. 245/ XXII tabl.. (ros.).

[1]

[2]