Reichsbrücke

most drogowy nad Dunajem w Wiedniu

Reichsbrücke (dosłownie: „most Rzeszy”) – most w Wiedniu przez Dunaj i jego stary kanał, łączący Donaustadt (22. Bezirk) na lewym (północno-wschodnim) brzegu rzeki z Leopoldstadt (2. Bezirk) na prawym. Na przedłużeniu mostu za jego lewym przyczółkiem jest Wagramer Straße, a za prawym – Lasallestraße. Na moście znajduje się sześciopasmowa jezdnia[a], dwa chodniki dla pieszych i dwie drogi rowerowe. Przebiega przezeń także linia U-Bahn (metro).

Reichsbrücke
most Rzeszy
{{{alt zdjęcia}}}
Widok z lotu ptaka
Poprzednie nazwy

Kronprinz-Rudolf-Brücke (Most Księcia Rudolfa)
Brücke der Roten Armee (Most Armii Czerwonej)
Johann-Nestroy-Brücke

Państwo

 Austria

Miejscowość

Wiedeń

Podstawowe dane
Poprzednie nazwy

Kronprinz-Rudolf-Brücke (Most Księcia Rudolfa)
Brücke der Roten Armee (Most Armii Czerwonej)
Johann-Nestroy-Brücke

Przeszkoda

Dunaj

Data budowy

1872-1876
1934-1937

Data zburzenia

1 sierpnia 1976

Data odbudowy

1978-1980

Data remontu

1948-1952, 2003, 2005

Plan
Plan okolic mostu
położenie mostu na planie Wiednia
Położenie na mapie Wiednia
Mapa konturowa Wiednia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Reichsbrückemost Rzeszy”
Położenie na mapie Austrii
Mapa konturowa Austrii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Reichsbrückemost Rzeszy”
Ziemia48°13′40″N 16°24′30″E/48,227778 16,408333

Jeszcze przed regulacją Dunaju w rejonie Wiednia wybudowano w latach 1872–1876 w tym miejscu Most Księcia Rudolfa (Kronprinz-Rudolf-Brücke), składający się z żelaznej kratownicy nad nurtem głównym rzeki oraz mostu o konstrukcji łukowej nad terenami zalewowymi na lewym brzegu[1]. W 1919, kiedy Austria przestała być monarchią przyjmując ustrój republikański, chcąc podkreślić, że uważa się za część Rzeszy Niemieckiej (niem. Reich), zmieniono nazwę mostu z Kronprinz-Rudolf-Brücke na Reichsbrücke.

W latach 30. XX wieku zaprojektowany został nad nurtem głównym Dunaju nowy most o konstrukcji wiszącej[2]. Wybudowano go między rokiem 1934 i 1937; przebiegała po nim czteropasmowa jezdnia, dwutorowa linia tramwajowa i dwa chodniki dla pieszych. Po wkroczeniu Rosjan do Wiednia w 1945 przez pewien czas przemianowano go na Brücke der Roten Armee („Most Armii Czerwonej”); po wyjściu w 1955 z Austrii wojsk okupacyjnych mostowi przywrócono nazwę przedwojenną; w latach 1948–1952 poddano go gruntownemu remontowi.

zwalony most w 1976

Krótko po świcie, przed 5:00 rano w niedzielę 1 sierpnia 1976 Reichsbrücke zawalił się[b]. Ruch był o tej porze doby i tygodnia znikomy: zginęła jedna osoba[3], zniszczeniu uległa jedna ciężarówka, a kilka statków zostało uszkodzonych[c]. Pośpiesznie wybudowano dwa mosty tymczasowe i rozpisano międzynarodowy konkurs na nowy most. Budowę rozpoczęto w 1978, a ukończono w listopadzie 1980. Nowemu mostowi nadano nazwę Johann-Nestroy-Brücke, ale nie przyjęła się; powszechnie używana jest wciąż stara nazwa – Reichsbrücke. We wrześniu 1982 doprowadzono do mostu linie kolei podziemnej; w 2003 poszerzono drogi rowerowe i chodniki oraz zwiększono liczbę pasów ruchu na jezdni z czterech do sześciu kosztem środkowego pasa rozdzielającego. W 2004 w jeden z filarów uderzył niemiecki statek wycieczkowy, ciężko raniąc kilka osób. Most jednak pozostał nieuszkodzony. W 2005 obchodzono uroczyście 25-lecie istnienia nowego Reichsbrücke. W tym samym czasie na jezdni położono nową nawierzchnię redukującą hałas przejeżdżających pojazdów.

  1. Przez most przejeżdża około 40 tysięcy samochodów na dobę (statystyki z roku 2015)[4].
  2. Komisja badająca przyczynę katastrofy stwierdziła, że nastąpiła ona na skutek ścięcia zerodowanego betonu jednego z filarów poniżej podpory. W tym miejscu niezbrojony beton – zasłonięty tylko kamienną płytą – był niedostatecznie chroniony przed wpływem warunków zewnętrznych[7].
  3. Kierowca jednego z autobusów przejeżdżających (bez pasażerów) przez most w czasie katastrofy uratował zarówno siebie, jak i pojazd. Autobus ten – linii 26A, nr boczny 8084 – po naprawie wrócił do służby i używany był przez przedsiębiorstwo przewozowe aż do roku 1989. Obecnie pojazd ten znajduje się w muzeum miejskich tramwajów w Wiedniu (Straßenbahnmuseum)[3][5][6].

Przypisy

edytuj
  1. Kronprinz-Rudolf-Brücke. structurae.net – International Database and Gallery of Structures. [dostęp 2021-05-21]. (ang.).
  2. Kein Neubau, sondern Umbau der Reichsbrücke. „Neue Freie Presse”, s. 3, 1931-12-30. (niem.). 
  3. a b Der Bus aus dem Fluss. 2016-08-01. [dostęp 2021-05-21]. (niem.).
  4. Straßenverkehrszählung Wien 2015 - Auswertung Gemeindestraße. Snizek+Partner Verkehrsplanungs GmBH, 1016-12-05. s. 163. [dostęp 2021-05-21]. (niem.).
  5. Sebastian Pumberger: Der Tag, an dem die Reichsbrücke brach. der Standard, 2016-07-31. [dostęp 2021-05-21]. (niem.).
  6. Verkehrsmuseum ab September. Wien.ORF.at, 2014-07-12. [dostęp 2021-05-21]. (niem.).
  7. Schneider 1987 ↓.

Bibliografia

edytuj
  • Friedrich Schneider: Die Reichsbrücke. Die schicksalhafte Geschichte eines 110-jährigen Donauüberganges. 1876–1986. Wien: Österreichischer Donaubrücken-Verein, 1987. OCLC 159892190. (niem.).