Rejon sowiecki (Nowosybirsk)
Rejon zowiecki w Nowosybirsku (ros. Советский район) – rejon rosyjskiego miasta Nowosybirsk. Pod względem powierzchni jest to największy rejon miasta. Na jego terenie mieści się centrum naukowe Akademgorodok
| Rejon miasta Nowosybirska | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miasto | |
| W granicach Nowosybirska |
1958 |
| Powierzchnia |
76,7 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
+7 383 |
Położenie na mapie Nowosybirska  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |
| 54°55′00″N 83°00′00″E/54,916667 83,000000 | |
Charakterystyka
edytujPołożony na obu brzegach rzeki Ob, zajmuje powierzchnię 76,7 kilometrów kwadratowych. Według statystyk z 2010 roku obszar ten jest zamieszkany przez 134 020 osób, podczas gdy kilka lat wcześniej było to około 132 600[1]. Jest to największa dzielnica miasta pod względem zajmowanej powierzchni[2]. Decyzja o jego powstaniu zapadła w 1956 roku, gdy Rada Ministrów Związku Radzieckiego postanowiła ulokować w mieście centrum naukowe, a budową osobiście interesował się Nikita Chruszczow[3]. Sam rejon powstał natomiast 16 kwietnia 1958 roku z połączenia kilku znajdujących się na tym obszarze osiedli, wsi i przedmieść miasta[2]. Od zachodu na wschód rozciąga się na długość 12 kilometrów, a od południa na północ na długość 10 kilometrów[4]. Sercem rejonu jest Akademgorodok, wielkie centrum naukowe[5]. Fragment rejonu położony na prawym brzegu Obu podzielony jest na trzy części. Tzw. dolna część zajęta jest przez zakłady przemysłowe oraz firmy, które stanowią zaplecze techniczno-produkcyjne dla centrum naukowego[5]. Środkowa część to właściwy kompleks budynków związanych z Akademgorodokiem, a górna część to teren zajmowany przez budownictwo mieszkaniowe[5]. Na lewym brzegu rejonu mają swe siedziby inne firmy i instytucje[5]. Tam także znajduje się Nowosybirska Elektrownia Wodna wytwarzająca elektryczność dla miasta oraz obwodu nowosybirskiego[6].
Południowe rubieże rejonu sowieckiego leżą nad Zbiornikiem Nowosybirskim[7]. Zbiornik w okresie letnim jest popularnym miejscem wypoczynkowym dla mieszkańców miasta i okolic, a także centrum sportowym, gdyż zbiornik jest wykorzystywany przez jachty, łodzie i motorówki[5]. Na terenie Akdemogorodoku znajdują się budynki instytutów naukowych i uniwersytetów, m.in. Nowosybirskiego Uniwersytetu Państwowego[7]. Według danych z 2008 roku na terenie dzielnicy swoje siedziby miało 49 instytutów i centrów badawczych[2]. Oprócz tego w rejonie działa ponad 200 przedsiębiorstw zajmujących się nowoczesnymi technologiami, które współpracują z ośrodkami naukowymi zgrupowanymi w dzielnicy[2]. Swoje siedziby mają tu oddziały zarówno rosyjskich jak i zagranicznych firm, takich jak m.in. Microsoft, Oracle Corporation, Intel, IBM, Accenture i Łukoil[2]. Zarejestrowanych jest tu ponad 6 tysięcy przedsiębiorstw, a małe i średnie firmy dają zatrudnienie prawie 30% mieszkańcom rejonu[2]. Działają tu co najmniej 23 placówki kulturalne, m.in. Muzeum Słońca[2]. Ważnym punktem na mapie rejonu jest także Centralny Syberyjski Ogród Botaniczny[4]. Znajduje się tu także Muzeum Techniki Kolejowej.
Transport
edytujDzielnica znajduje się w strukturze nowosybirskich sieci tramwajowej oraz autobusowej. Na obszarze sowieckiego rejonu nie znajduje się żadna stacja Nowosybirskiego Metra.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Mojgorod.ru: Новосибирск. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Vseon.com: Советский район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Seth A., Cold War Frontier: Building the Defense Complex in Novosibirsk, w: Engel J. A. (pod red.), Local Consequences of the Global Cold War, Stanford 2007, s. 156.
- ↑ a b Edu.nstu.ru: Советский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-30)]. (ros.).
- ↑ a b c d e Gorodgid.ru: Районы Новосибирска: Октябрьский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)]. (ros.).
- ↑ Ngonb.ru: 50 лет Советскому району г. Новосибирска (1958). [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Novosibirsk.obmen-russia.ru: Районы Новосибирска. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).