Rekowarzeka w północno-zachodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Regi o długości 22,01 km. Powierzchnia zlewni Rekowej wynosi 110,4 km²[1].

Rekowa
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 22,01 km
Powierzchnia zlewni

110,4 km²

Źródło
Współrzędne

53°47′35″N 15°29′21″E/53,793056 15,489167

Ujście
Recypient Rega
Współrzędne

53°49′06″N 15°16′15″E/53,818333 15,270833

Mapa
Mapa rzeki
Uproszczona mapa Regi z ujęciem Rekowej
Położenie na mapie gminy Resko
Mapa konturowa gminy Resko, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu łobeskiego
Mapa konturowa powiatu łobeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Rzeka bierze źródło pomiędzy wsią Gardzin a przysiółkiem Gozdno, skąd płynie na zachód[2]. W pobliżu wsi Łabuń Mały skręca w kierunku jeziora Łabuń, do którego wpada od południowego brzegu. Wypływa z jeziora od zachodniego brzegu i płynie na północ. Płynie małym spadkiem 0,2–0,3‰ przez duże powierzchnie łęgów zabagnionych[1]. Pomiędzy osadą Porąbka a wsią Iglice do Rekowej wpada struga Łabunia. Na południe od wsi Wicimice rzeka zakręca dużym łukiem, a następnie odbiera wody ze strugi Wicimicy od prawego brzegu i płynie w kierunku południowo-zachodnim.

Na zachód od wsi Gostyń Łobeski na 5,13 km od ujścia rzeka jest przedzielona urządzeniami zastawkowymi o świetle 3 m, które piętrzą wodę do celów energetyki wodnej do wysokości 2,2 m. W końcowym odcinku zwiększa się przepływ Rekowej, wskutek spadku wynoszącego 15‰[1]. Rekowa wpada do Regi poniżej Płotów.

W dolinie Rekowej występują lasy łęgowe o drzewostanach jesionowo-olszowych i wiązowych. Na źródliskowej skarpie Rekowej przy ujściu, stwierdzono występowanie rzadkiego gatunku – bieńca czerwonego[3]. Część biegu rzeki jest od 2010 chroniona w rezerwacie przyrody rzeka Rekowa.

W 2006 roku przeprowadzono ocenę jakości wód na 1,2 km od ujścia Rekowej do Regi, na moście w pobliżu Płotów, gdzie oceniono wody na III klasę jakości[4]. W 2008 r. przeprowadzono badania jakości wód Rekowej w punkcie ujścia do Regi. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne poniżej stanu dobrego, elementy biologiczne określono na I klasy, a stan ekologiczny na umiarkowany. W ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono zły stan wód Rekowej[5].

Nazwę Rekowa wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Krebs Bach[6].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Zachodniopomorski Zarząd Melioracji w Szczecinie Za: 7.3.1. Rzeki. W: Program Ochrony Środowiska Powiatu Gryfickiego. Gryfice: 2003-12-30, seria: Uchwała nr XVI/77/03 Rady Powiatu Gryfickiego z dnia 30 grudnia 2003. [dostęp 2009-07-11].
  2. Arkusz N-33-79-D. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-07-11].
  3. 3.1.1. Charakterystyka ogólna podstawowych elementów. W: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta Płoty. Urząd Miejski w Płotach, s. 41. [dostęp 2009-09-18].
  4. Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Szczecin: WIOŚ Szczecin, 2008-12-30, s. 58, 66.
  5. Ocena jakości wód powierzchniowych w woj. zachodniopomorskim w roku 2008. WIOŚ Szczecin, 2009-07-10, s. 8.
  6. Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22)