Rekrystalizacja (geologia)

Rekrystalizacja – wtórna krystalizacja minerałów, polega najczęściej na przekształceniu się drobnokrystalicznych skupień mineralnych w grubokrystaliczne. Zachodzi głównie podczas diagenezy i metamorfizmu.

Proces rekrystalizacji jest poprzedzany przez zjawisko rozpuszczania się substancji organicznych i mineralnych w wodzie morskiej lub jeziornej.
W osadach złożonych z materiałów łatwo ulegających rozpuszczeniu, procesy wtórnej krystalizacji odgrywają dużą rolę. Woda zawarta w osadzie rozpuszcza ziarna mineralne. Gdy woda usuwa się z osadu (wskutek kompakcji), wzrasta koncentracja roztworów a rozpuszczone w nich związki wytrącają się i krystalizują wypełniając przestrzenie między nierozpuszczonymi ziarnami mineralnymi. W ten sposób drobny muł wapienny przechodzi w drobnokrystaliczny wapień.
Dzięki tej własności osady wapienne ulegają szybciej diagenezie niż inne skały. Proces diagenezy przebiega trudniej i wolniej w materiałach ilastych (cząstki iłu są nierozpuszczalne a cementacja polega na spojeniu większych cząstek przez koloidy).
Procesy wtórnej krystalizacji powodują zwiększenie się ziarnistości skał. Twardnienie koloidów między ziarnami, kompakcja i wtórna krystalizacja powodują zbliżenie poszczególnych ziaren do siebie, ich zlepienie i utworzenie z luźnego osadu skały zwięzłej. Proces ten przebiega dość szybko (np. w wyniku diagenezy wapienie rafowe przeobrażają się w krystaliczny wapień).

Zobacz też

geologia, diageneza, kompakcja, metamorfizm, sylifikacja, fosylizacja (geologia), katageneza.